Σοφία, Αν δεν προδωθείς
απ' τα χνάρια που άφησες
δεν θα λυτρωθείς αν γυρίζεις
στα λημέρια της πληγής.
με τις πληγές της καρδιάς
σε διαρκή διαδικασία επούλωσης
και θεραπευτική ανάπλαση...
προσδοκώντας στο απερινόητο
θεϊκό Του έλεος..
να πάρω ένα βραβείο Νόμπελ γι 'αυτό,
όπως ο John Forbes Nash, ...
σημείο ισορροπίας...
προβληματικό από την φύση
της ενδεχόμενης ανυπαρξίας...
ιφιγένεια η συνάντηση γίνεται
ένας θόρυβος αξεπέραστος
στην παρανοïκή ανυπαρξία
των ιδεών της επαφής μας.
Πόση αναμονή να ορίζει πλέον
το παιχνίδι μιάς ύπαρξης
που αναζητεί την επικοινωνία
διασχίζοντας επιδεικτικά
την αλλοτρίωση της αδιαφορίας;
Μέχρι τον αναπτήρα που ανάβει
ένα τσιγάρο κρατημένο στα χείλη
τόσο μόνο διαρκεί η ακροβασία
του νού μέχρι την επόμενη λέξη.
Η μοναξιά της ψυχής φέρνει κατάθλιψη
και η μνήμη του σώματος ανησυχεί
δημιουργεί εσωτερικούς θορύβους
μέχρι να καταλαγιάσει την πείνα
Δύσκολο να βρεθείς στο σημείο απο όπου ξεκίνησες
και αν ξαναγυρίσεις τίποτε δεν είναι το ίδιο,
τίποτε δεν είναι όπως παλιά
ο χρόνος στρεβλώνει τα πάντα....
Ναι, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟ !
Μονάχα η μνημοσύνη
στην βύθιση του υδάτινου βυθού,
στην ελευθερία της απεραντοσύνης
της επικίνδυνης αθωότητας.
Όμως παίρνεις το μάθημά σου
και αυτό θα πρέπει να είναι το ζητούμενο.
Εκτός πια και αν το πάθημα γίνεται τρόπος ζωής,
οπότε η δυστυχία, αυτή που εκ του μακρόθεν ορέγεται,
καταντά να γίνεται η σκιά μας
και το κακό με αυτήν είναι ότι
στο λεξιλόγιο της δεν υπάρχει
η λέξης έλεος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.