- Ιφιγένεια, ο στίχος σου, ραγίζει καρδιές....
- Ντόπινκ και αραξοβόλι στον πόνο,
- που ανώτερη δύναμη ανέχτηκε και επέβαλε,
- γιά το δικό της απόκρυφο λόγο......
- Σφαλίζω τα μάτια μου, να δώσω εξήγηση.....
- στα ανερμήνευτα και ανεξήγητα.
- Συμφιλιώνουμαι μαζί τους,
- Μου θυμίζεις ήλιο, που βουτάει,
- αναμμένο κάρβουνο, στα Ουρανοθέμελα....
Στυλιανός Ματθαίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.