Με την υπέρβαση μιας αγαπητικής προδιάθεσης

ιφιγένεια γεωργιάδου 19 Φεβρουαρίου 2015 στις 2:01 μ.μ.

Sophia, Με επίγνωση και θαυμασμό με άφατο ηρωϊσμό
διαπερνάται με ύστατο αφανισμό
μία ψυχή ικανή ν' αναγεννιέται με θαύματα Ι.Γ

Ευστρατια Πιτια: ΝΑΙ, παρ' όλα αυτά...!!! 19 Φεβρουαρίου 2015 στις 2:09 μ.μ.

ιφιγένεια γεωργιάδου: Ευστρατία συμφωνώ.....δίκιο έχεις... μόνο με θαύματα ζούμε. 19 Φεβρουαρίου 2015 στις 2:10 μ.μ. ·

Ευστρατια Πιτια: Μακάριοι όσοι προσμένουμε να γενεί...το θαύμα!!! Εννοείται βέβαια ότι υπάρχει απόθεμα υπομονής μεγάλο...!!! 19 Φεβρουαρίου 2015 στις 2:24 μ.μ.

Τσίτσος Βασίλειος: Συμπαθάτε αδέλφια μου, θαύμα και θαυμαστόν είναι ένα σημάδι που δείχνει κάτι, ή ένα παράθυρο από το οποίο βλέπεις το πάρα πέρα αυτό που δεν μπορείς να δεις με κλειστά παράθυρα.. Έτσι ενώ το θαύμα στηρίζεται στην πίστη για αυτό που είναι πέρα και έξω από μας δεν μπορείς να στηρίζεις τη ζωή σου στα θαύματα γιατί ουσιαστικά τα θαύματα δεν είναι απόδειξη πίστης αλλά ολιγοπιστίας τόσης όσο ο κόκκος του σιναπιού. Η ορθόδοξος πίστη είναι απόλυτη ολοκληρωτική παράθετη της ασημάντου υποστασιακής μας ύπαρξης στο έλεος Του Θεού. εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα. Λόγω άγνοιας όμως αδυνατούμε να το κατανοήσουμε και τότε θεωρούμε ότι μπορούμε και μόνοι μας να καθορίσουμε τη ζωή μας, αλλά η προσπάθειά μας αυτή αυξάνει την ανασφάλειά μας λόγω της αντιφατικότητας της προσπαθείας αυτής εν τη γενέσει της αφού για να επιτύχεις μια εξασφαλισμένη χωρίς ανασφάλειες και αντιξοότητες ζωή, πρέπει αυτές ή να μην υπάρχουν ή να μπορείς να τις υπερβείς έστω αναιρώντας τες και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Πως μπορείς για παράδειγμα να γυρίσεις πίσω το Χρόνο κατά ένα απειροελάχιστο κλάσμα του; ακόμα και αν σπάσεις το φράγμα του φωτός αφού η ταχύτητα είναι πάντα συνάρτηση του χρόνου ενώ δεν υπάρχει τίποτα το σταθερό και αμετάβλητο σε αυτόν τον κόσμο; Μήπως μπορείς να προσδιορίσεις την στιγμή του θανάτου του; Αλλά κι αν την προσδιορίσεις μπορείς να την αλλάξεις; Ασφαλώς έχεις πολλές πιθανότητες να είσαι εδώ για κάποια χρόνια, αλλά γνωρίζεις ότι δεν είναι για πάντα ενώ γνωρίζεις και ότι θα φύγεις αλλά δεν γνωρίζεις το πότε. Όλη η ζωή μας συνίσταται στην αρμονική συνύπαρξη της αντιφατικής μας ύπαρξης, αφού ως εύφρονες γιγνώσκομεν την οντολογική ανυπαρξία της εν Χρόνω και εν τέλει τη λήθη της. Και η αντιφατικότητά μας μία και μόνο είσοδο δέχεται την κατάβασή μας στον Άδη και μία και μόνο μία έξοδο Την Ανάσταση. Έτσι ορώντες κατανοούμε ότι δεν υφίσταται άλλο ουσιαστικό θαύμα παρά μόνο αυτό του Ιωνά. Η επιστροφή δηλαδή από τον αφανισμό στην επιφάνεια, από το θάνατο στη ζωή. Για τους αδελφούς που είναι νήπιοι τη καρδία λέμε και τούτο. Όποιο θαύμα και αν έκανε ο Χριστός τί κατάληξη είχε; Που κατέληξε π.χ. ο Αναστηθείς Λάζαρος; Που κατέληξε ο εκ γενετής Τυφλός; που κατέληξε η κόρη του Ιάειρου; Έμεινε κάτι θαυματουργό από τον πολλαπλασιασμό των άρτων για να δώσουμε μια ανακούφιση στους πεινασμένους της γης πλήν της υποκριτικώς συμπάσχουσας ευχής μας;. Νομίζω ότι έτσι κατανοούμε και την άρνηση του Χριστού στο εκβιαζόμενο θαύμα όπως και την αποστολικήν ρύση του Παύλου, "ει Χριστός ουκ εγείγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών ματαία η Πίστις ημών ...Χριστός Ανέστη Αδέρφια μου... 19 Φεβρουαρίου 2015 στις 5:28 μ.μ. ·

Ευστρατια Πιτια: Νομίζω ότι έγινε αναφορά στο θαύμα ως αποτέλεσμα της πίστης και όχι ως προαπαιτούμενο αυτής. Είμαστε στα χέρια του Θεού και σίγουρα θέλει το καλύτερο για μας! Τα σέβη μου, καλή Σαρακοστή!!! 19 Φεβρουαρίου 2015 στις 7:12 μ.μ. ·

Τσίτσος Βασίλειος: Και εγώ γι αυτό έγραψα ...ουκ ήλθον καταλύσαι τον Νόμον ή τους Προφήτας αλλά πληρώσαι. (Ιησούς Χριστός) 19 Φεβρουαρίου 2015 στις 7:19 μ.μ.

ιφιγένεια γεωργιάδου: για να επιτύχεις μια εξασφαλισμένη χωρίς ανασφάλειες και αντιξοότητες ζωή, πρέπει αυτές ή να μην υπάρχουν ή να μπορείς να τις υπερβείς έστω αναιρώντας τες >>> Βασίλειος, με την υπέρβαση μιας αγαπητικής προδιάθεσης χωρίς όρους και όρια, διανοίγεις μία πύλη γραμμικότητας του χρόνου και λειτουργείς στην νέα διάσταση του φωτογόνου Ιησού Χριστού. Όπου ο ήν ο ών και ο ερχομένος, συμπυκνώνει σε δράσεις ολοκλήρωσης την διαφοροποίηση της συμβατής επικοινωνίας. 20 Φεβρουαρίου 2015 στις 11:20 π.μ.

Sophia Drekou: «...μία ψυχή ικανή ν' αναγεννιέται με θαύματα»»» ιφιγένεια, αναγεννιέται και ανακτά την μνήμη ξεκινώντας όλα από το μηδέν από την αρχή, την ηθική ανέγερσή της. 20 Φεβρουαρίου 2015 στις 1:25 μ.μ. ·

ιφιγένεια γεωργιάδου: Sophia με θάρρος απαράμιλλο και αντοχή υπεροχικής αυξητικής δυναμικής εύχομαι να προχωράς πάντα σταθερή, φωτεινή και χαρούμενη... 21 Φεβρουαρίου στις 2:11 π.μ.

Σοφία Ντρέκου: ιφιγένεια, και με την δική σου αρωγή σ'αυτό τον ιδιόμορφο χώρο που λέγεται Facebook 25 Φεβρουαρίου 2015 στις 5:06 μ.μ. Θεολογία, Επιστήμη, Λογοτεχνία