Σοφία Ντρέκου - Ιφιγένεια Γεωργιάδου
Ο έρωτας τα κύματα τα θέλει πιο ψηλά...
εμείς μαθαίνουμε να κολυμπάμε στα βαθιά.
Ήρθες και έφερες την χαρά και από σήμερα ξανά
όλα τα πρωινά θα είναι φωτεινά, μουσικά και χαμογελαστά
γιατί από παλιά όταν ήμασταν παιδιά είχαμε
κρυμμένα στην αμμουδιά τα όνειρα που λέγαμε στην θάλασσα.
Πριν πέσει η σελήνη από τα μέρη μας ένα καράβι έφυγε
πάνω στη θάλασσα της μνήμης ψάχνοντας χρόνια
στου έρωτα τα κύματα και στα βαθειά νερά.
Θυμάσαι που σου έλεγα παλιά...
Γι' αυτό βυθίζομαι και εγώ στην άγνωστη κι απέραντη θάλασσα·
δεν έμεινα στην άκρη του γυαλού γιατί ποτέ δεν την φοβόμουν.
Κολυμπούσα στα βαθειά, έμπαινα σε σκοτεινές σπηλιές
βρίσκοντας την μοναδικότητα.
Ζεις και ανασταίνεσαι με πόθο με ορμή και ζωοφόρο ελπίδα.
Ιφιγένεια Γεωργιάδου » Σοφία Ντρέκου 27 Οκτωβρίου 2015 στις 12:26 μ.μ.: ο έρωτας τα κύματα τα θέλει πιο ψηλά... εμείς Σοφία μαθαίνουμε να κολυμπάμε στα βαθιά...
Σοφία Ντρέκου: Ιφιγένειά μου... ομορφιά μου... ήρθες και έφερες την χαρά και από σήμερα ξανά όλα τα πρωινά θα είναι φωτεινά, μουσικά και χαμογελαστά γιατί από παλιά όταν ήμασταν παιδιά είχαμε κρυμμένα στην αμμουδιά τα όνειρα που λέγαμε στην θάλασσα, Πριν πέσει η σελήνη από τα μέρη μας ένα καράβι έφυγε πάνω στη θάλασσα της μνήμης ψάχνοντας χρόνια στου έρωτα τα κύματα και στα βαθειά νερά. Θυμάσαι που σου έλεγα παλιά...
Γι' αυτό βυθίζομαι και εγώ στην άγνωστη κι απέραντη αυτή θάλασσα· δεν έμεινα στην άκρη του γυαλού γιατί ποτέ δεν την φοβόμουν. Κολυμπούσα στα βαθειά, έμπαινα σε σκοτεινές σπηλιές βρίσκοντας την μοναδικότητα Ιφιγένεια; 27 Οκτωβρίου 2015 στις 1:09 μ.μ.
Ιφιγένεια Γεωργιάδου » Σοφία Ντρέκου 27 Οκτωβρίου 2015 στις 12:26 μ.μ.: ο έρωτας τα κύματα τα θέλει πιο ψηλά... εμείς Σοφία μαθαίνουμε να κολυμπάμε στα βαθιά...
Σοφία Ντρέκου: Ιφιγένειά μου... ομορφιά μου... ήρθες και έφερες την χαρά και από σήμερα ξανά όλα τα πρωινά θα είναι φωτεινά, μουσικά και χαμογελαστά γιατί από παλιά όταν ήμασταν παιδιά είχαμε κρυμμένα στην αμμουδιά τα όνειρα που λέγαμε στην θάλασσα, Πριν πέσει η σελήνη από τα μέρη μας ένα καράβι έφυγε πάνω στη θάλασσα της μνήμης ψάχνοντας χρόνια στου έρωτα τα κύματα και στα βαθειά νερά. Θυμάσαι που σου έλεγα παλιά...
Γι' αυτό βυθίζομαι και εγώ στην άγνωστη κι απέραντη αυτή θάλασσα· δεν έμεινα στην άκρη του γυαλού γιατί ποτέ δεν την φοβόμουν. Κολυμπούσα στα βαθειά, έμπαινα σε σκοτεινές σπηλιές βρίσκοντας την μοναδικότητα Ιφιγένεια; 27 Οκτωβρίου 2015 στις 1:09 μ.μ.
Ιφιγένεια γεωργιάδου: Ζείς και ανασταίνεσαι με πόθο με ορμή και ζωοφόρο ελπίδα... 27 Οκτωβρίου στις 2:42 μ.μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.