Περί του πρωτείου εν τη Ιεραρχία

Περί του πρωτείου εν τη Ιεραρχία

Αγίου Νεκταρίου

Η επισκοπή, καθ' εαυτήν θεωρουμένη, δεν δύναται κατ' ουδένα τρόπον να γίνηται μείζων η ελάσσων.

Όθεν οι επίσκοποι εισίν αναγκαίως προς τους αλλήλους ίσοι και όμοιοι ουχί μόνον ως προς την εαυτών αξίαν και ιερωσύνην, αλλά προσέτι και ως πρός την χρήσιν και την διοίκησιν της Εκκλησίας απάσης, καθόσον ουδόλως αποδεικνύεται εκ των αγίων Γραφών, ότι ο Πέτρος, αυθαιρέτως και άνευ της γνώμης των λοιπών συνεπισκόπων αυτώ, αυτός μόνος εθέσπισε τι ωφέλιμον τη Εκκλησία. 

Εισέτι και κατά την εκλογήν του δωδέκατου των Αποστόλων και κατά τον διορισμόν των διακόνων και των υπηρετών εν τοις Αποστόλοις και εν τοις ζητήμασι της περιτομής και της μεταδόσεως του Ευαγγελίου εν τοις έθνεσι ο Πέτρος πάντοτε υπετάγη τη εξουσία της Συνόδου της Εκκλησίας και ταις Οικουμενικαίς αυτής Συνελεύσεσιν.

Η υπό του Πέτρου χρήσις του τιμητικού προσωνυμίου πρεσβύτερος, ώτινι προσεφώνει τους συναδέλφους αυτού συναπόστολους καλών και αυτόν συμπρεσβύτερον εκ της εννοίας της ισότητος έχει αρχήν. Εντεύθεν και οι επίσκοποι υπό του πάπα συνεπίσκοποι καλούνται.

Όντως άρα κατά πάντα εισίν ίσοι οι επίσκοποι και κατά την αξίαν της επισκοπής και κατά την ιερωσύνην, επομένως και ο πάπας προς τους λοιπούς επισκόπους.

Είναι αναμφίβολον, ότι όλοι οι επίσκοποι λαμβάνουσιν, αμέσως από του Ιησού Χριστού την υψηλήν αξίαν και τον χαρακτήρα του βαθμού της επισκοπής.

ΠΕΡΙ ΠΡΩΤΕΙΟΥ ΕΝ ΤΗ ΙΕΡΑΡΧΙΑ
Νεκτάριος, Άγιος, Μητροπολίτης Πενταπόλεως, 1846-1920
Έκδοση: Εν Αθήναις: Εκ του τυπογραφείου Παρασκευά Λεώνη, 1907