Μιγκέ ή Δάκρυ της Παναγίας... Τα αγαπημένα λουλούδια της μαμάς μου.

Τα αγαπημένα λουλούδια της μαμάς μου... 

Μιγκέ ή Δάκρυ της Παναγίας.

Είναι κι εκείνοι που πιστεύουν σε κάτι, σε όλα, στο θεό, 

στους ανθρώπους, στα όνειρα. 

Στο στόχο πιστεύουν δυνατά. 

Α! φίλε μου... η πίστη σπουδαίο πράγμα, το είπε κι ο Χριστός... 

κουνάει βουνά... 

το ακολουθούν αδιάκοπα με πόνους, 

με αγωνία, με πάθος 

για να το φτάσουν κι όταν γίνει, 

αισθάνονται ότι κατάκτησαν το δίπλα στο τίποτα. 

Πολλές φορές το ίδιο το τίποτα, 

που κάποιοι άλλοι τό' χουν δεδομένο.

τα αγαπημένα λουλούδια της μαμάς μου... 

Μιγκέ ή δάκρυ της Παναγίας...

καληνύχτες... ανοιξιάτικες Δ.Μ

Γνωρίζετε ότι το άρωμα του Μιγκέ

είναι μοναδικό στο να προσελκύει τα αηδόνια;

Το Μιγκέ (Convallaria Majalis), είναι επίσης γνωστό σαν κρίνο της κοιλάδας και σαν «Δάκρυ της Παναγίας». Αστρολογικά είναι το λουλούδι του Μάη καθώς τα παλιά αστρολογικά βιβλία το τοποθετούν κάτω από την κυριαρχία του Ερμή, επειδή η Μαία η κόρη του Άτλαντα ήταν η Μητέρα του Ερμή. Αυτά τα κερώδη λευκά αγνά λουλούδια είναι «τα δάκρυα της Παναγίας» και το άρωμά τους προσελκύει τα αηδόνια. Ο μύθος λέει πως το αηδόνι δεν κελαηδάει αν δεν ανθίσει πρώτα το μιγκέ.

Ένας άλλος παλιός βρετανικός μύθος από το Sussex λέει πως ο Άγιος Λεονάρδος πολεμώντας με έναν μεγάλο δράκοντα στο δάσος κοντά στο Horsham, τον κατατρόπωσε μόνο μετά από μια θανατηφόρα μάχη που κράτησε πολλές ώρες. Κατά τη διάρκεια της μάχης δέχθηκε αιματηρά χτυπήματα, αλλά όταν έπεφτε το αίμα του, φύτρωναν μιγκέ σαν ανάμνηση της απελπισμένης μάχης.

Το γλυκό άρωμα των λεπτών αυτών λουλουδιών είναι τόσο δυνατό που κυριολεκτικά επιπλέει με την αύρα.

Τό μιγκέ παράγει τσαμπιά από αρωματικά άνθη σε σχήμα καμπανούλας σε λευκό ή απαλό ροζ χρώμα. Την ανθοφορία ακολουθεί σποραδική παραγωγή κόκκινων καρπών σε σφαιρικό σχήμα. Οι καρποί αυτοί είναι δηλητηριώδεις. Το φυτό μπορεί να καλλιεργηθεί στον ήλιο ή τη σκιά- αν και προτιμά τα σκιερά μέρη- σαν φυτό εδαφοκάλυψης.

Το μιγκέ προτιμά τα πλούσια υγρά εδάφη αντέχει ωστόσο κάποια ξηρασία. Ένα καλό μείγμα χώματος πλούσιο σε οργανικά και εμπλουτισμένο με λίπασμα θα βοηθήσει το μιγκέ να ευδοκιμήσει.

Αν τα φυτά εγκλιματιστούν αφήστε τα μόνα τους να εξαπλώνονται μέχρι να αρχίσουν να φαίνονται άσχημα από τον συνωστισμό. Τότε είναι καλό να τα αραιώσετε γιατί θα απλωθούν ανεξέλεγκτα και θα είναι δύσκολο αργότερα να απαλλαγείτε από αυτά αν δεν τα επιθυμείτε.

Ο πολλαπλασιασμός τους γίνεται με ριζώματα από αργά το Σεπτέμβριο μέχρι νωρίς την άνοιξη. Φυτέψτε τα ριζώματα ρηχά στο χώμα με τα «μάτια» 5 εκατοστά κάτω από την επιφάνεια του εδάφους.

Όταν κόβετε μιγκέ για το ανθοδοχείο μην τα αφήνετε πολύ ώρα χωρίς νερό. Διατηρήστε τα σε κρύο και σκιερό μέρος.

Στη γλώσσα των λουλουδιών το μιγκέ σημαίνει «επιστροφή στην ευτυχία». Το μιγκέ είναι επίσης διάσημο σαν λουλούδι ου συνηθίζεται στα νυφικά μπουκέτα για το φίνο του άρωμα. Η λέξη μιγκέ είναι γαλλική. Παραδοσιακά το μιγκέ είναι συνδεμένο με την γαλλική όπου εκείνη τη μέρα οι Γάλλοι συνηθίζουν να κρατάνε ένα μιγκέ όπως και σε άλλα σημαντικά γεγονότα.

Είναι γνωστό σαν κρίνο της κοιλάδας αλλά και σαν Δάκρυ της Παναγίας. Τα λευκά λουλούδια του προσελκύουν με το λεπτό άρωμά τους τα αηδόνια. Κατά ένα μύθο, το αηδόνι δεν κελαηδάει αν πρώτα δεν ανθίσει το μιγκέ. Οι ολάνθιστες λευκές καμπανίτσες του μιγκέ, θεωρούνται γούρι και σύμβολο ευτυχίας για τους Γάλλους.

Τα Δάκρυα της Παναγίας

Το βασικό εργόχειρο των μοναχών στο Ιερό Χιλιανδαρινό Κελλί Γέννησης της Θεοτόκου, Μαρουδά, είναι η κατασκευή του αγιορείτικου κομπολογιού «Δάκρυα της Παναγίας».

Η παράδοση αναφέρει πως το φυτό αυτό φύτρωσε κάτω από τον σταυρό του Χριστού από τα δάκρυα της Παναγίας, που έπεφταν στη γη.

Κάποτε ένας Μοναχός καθόταν περίλυπος επειδή δεν μπορούσε να μάθει να πλέκει κομποσχοίνι. Τότε του παρουσιάστηκε η Παναγία και τον ρώτησε: «γιατί είσαι περίλυπος;»

Της απεκρίθη: «Δεν μπορώ να μάθω να πλέκω κομποσχοίνι». Τότε η Παναγία του έδωσε αυτούς τους σπόρους και του είπε: «Πάρε τα δάκρυά μου, καλλιέργησέ τα και κάνε κομπολόγια προσευχής και λέγε: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς».

Ο Γεράσιμος Σμυρνάκης στο βιβλίο του το Το Άγιον Όρος (1903), 

δίνει την παρακάτω περιγραφή:

«Ενταύθα καλλιεργείται και το καλαμώδες φυτόν, εκ των ασταχύων του οποίου εξάγονται από του μηνός Ιουλίου μέχρις Οκτωβρίου κόκκοι σκληροί και φαιόχροοι, καλούμενοι εν

τω Αγίω Όρει «Δάκρυα της Παναγίας», και του οποίου η καλλιέργεια, αναπτυσσομένου και μέχρι μέτρου, απαιτεί μάλλον τελματώδη μέρη ήτοι αφθονούντα υδάτων.

Εκάστης δε οκάδος των ανωτέρω κόκκων η αξία ανέρχεται εις γρόσια 10-25. Τούτους οι διάφοροι μοναχοί αγοράζοντες, κατασκευάζουσι κομβολόγια, συνδέοντες δια σύρματος, όπερ διαπερώσι δια των φύσει υπαρχουσών διατρήσεων αυτών.

Απεκλήθησαν δε Δάκρυα της Παναγίας, ως λέγεται, υπό των ησυχαστών, διότι αύτη εμφανισθείσα εις τον εν τη καλύβη του Αγίου Παντελεήμονος διαμένοντα Γέροντα υπέδειξεν αυτώ την καλλιέργειαν του φυτού τούτου προς πόρον ζωής, καθ' ον χρόνον ηδημόνει δακρύων, μη δυνάμενος ένεκα του γήρως να προσπορίζηται τα προς ζωάρκειαν αυτού. Εν τη βοτανική καλείται το ρηθέν φυτόν Coix Lacryma L».

Τα δάκρυα της Παναγίας στο Κελλί Μαρουδά

Στο κελλί Μαρουδά η σπορά του φυτού γίνεται στα τέλη της άνοιξης, με τη συγκομιδή των σπόρων ν’ αρχίζει το πρώτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου. (εδώ)

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου