Του υπέρτατου Λυτρωτή

Βυθίζεσαι απαλά και στοργικά

 εκεί μέχρι την ρίζα της νοσταλγικής απόλαυσης 

της πάντα ξαφνικής και ανέλπιστης 

συντροφικής εμπειρίας.

Μέχρι την ρίζα της κραυγής...

του ανείπωτου πόνου που σε οδηγεί 

η άκρατη ηδονή ενός ανυπεράσπιστου τρόμου 

ότι πλέον το δικό σου πρόσωπο εχάθη.

Έγινε ένα με Εκείνου 

του υπέρτατου Λυτρωτή 

της καρδιάς του ανθρώπου.....Ι.Γ

Ιφιγένεια Γεωργιάδου