Όπως διαλύεται η ομίχλη των λόγων όταν ανατέλλει ο ήλιος της καρδιάς

• Ιφιγένεια γεωργιάδου‎ 15 Οκτωβρίου 2014

Λέγεται πως η ένωση του άνδρα και της γυναίκας φανερώνει
την ένωση της γης και του Θεού.

Ο απολογητής Ιουστίνος που αναφέρει αυτή την αντίληψη,
δεν βλέπει τίποτα το αντίθετο προς τη χριστιανική αποκάλυψη.

Άλλωστε κι ο Απόστολος Παύλος δεν ετοποθέτησε
την ανθρώπινη αγάπη μέσα στην αγάπη του Χριστού και της Εκκλησίας
και δεν είναι η Εκκλησία η γη που μεταμορφώνεται;

Αλλά ο χριστιανισμός, για πολύν καιρό, φάνηκε
να οπισθοχωρή μπροστά σ’ αυτό το μυστήριο.

Μόνο στη βιβλική παράδοση τολμά η εβραϊκή πνευματικότητα να πη
πως η εξορία της «σεκινάχ» – των σπινθήρων της Παρουσίας –
παίρνει τέλος κάθε φορά που ένας άνδρας και μια γυναίκα αγαπιούνται αληθινά,
μ’ όλο τους το είναι, ξαναφτιάχνοντας με τη γη των σωμάτων τους
την Εδέμ που δονείται στην πνοή του Ελοχίμ.

Έτσι, καμιά φορά, εκπληρώνεται η αγάπη που διαρκεί.

Όχι επιταγή, αλλά μαγνητική έλξη. Όχι καταναγκασμός, αλλά κλήση.

Η ένωση με την άγνωστη κι όμως από αιώνες γνωστή γυναίκα
είναι τέλεση μυστηρίου: «Τους κατέκλυζε η απέραντη χαρά
πως είχαν ξαναβρεθεί και πως δεν είχαν πια να ψάχνουν
για τίποτα και για κανέναν» (189-190).

Αναγνωρίζουμε τον πλατωνικό μύθο της πρώτης ενότητας του ανθρώπου.

Γνωστικιστικός πειρασμός; Εικόνα της μητέρας; Τι σημασία έχει;

Τι θ’ άξιζε αλήθεια ένας ανθρώπινος έρωτας
που δεν θα τον είχε αγγίξει ποτέ αυτή η νοσταλγία;

Ποια γονιμότητα θα είχε μια υπηρεσία όπου δεν θα ωρίμαζαν
ποτέ τέτοιες στιγμές «αναμνήσεως», τέτοιες στιγμές κλήσεως;

Στο χώρο της αγάπης όλα προσφέρονται,
αλλά τίποτα δεν είναι εγγυημένο,
«δεν μπορεί κανείς να προβλέψη τίποτα» (Πρώτος Κύκλος, 408).

Κάποτε φαίνεται πως δεν υπάρχει πια διέξοδος:

«Όλα τα λόγια έχουν λεχθή – μάταια.
Όλα τα επιχειρήματα έχουν προβληθή και απορριφθή» (id.).

Όσο και μια εχθρική σιωπή,
τα λόγια μπορούν ν’ αποτελέσουν παρεμβολή.

Αυτή η μανία της εποχής μας να εξηγείται και να εξηγεί,
οδηγεί καμιά φορά στη μετατροπή,
στην αντικατάσταση του άλλου
μ’ ένα φάντασμα φραστικό,
και η απόσταση που δεν μπορεί
παρά να νιώθει αυτός ο άλλος
ανάμεσα στην προσωπική του αλήθεια
και σ’ αυτό το φάντασμα,
γίνεται η αγιάτρευτη μοναξιά του.

Είναι καλύτερα, όταν μπερδευτούν οι δρόμοι,
«να καθίση κανείς κάτω και να κλάψη».

Ένα μικρό θαύμα τότε θα ανατρέψη
ίσως το τείχος των αμοιβαίων κατασκευασμάτων:
«Μια ματιά ριγμένη στην τύχη, ένας τόνος»
μας αφυπνίζουν στο μυστήριο ενός προσώπου.

«Το τείχος δεν σωριάζεται, απλώς διαλύεται»
όπως διαλύεται η ομίχλη των λόγων
όταν ανατέλλη ο ήλιος της καρδιάς,
όταν ξανανοίγη η όραση της καρδιάς.

«Κι εκεί όπου δεν υπήρχε πια παρά σκοτάδι,
φανερώνεται πάλι ένα μονοπάτι,
όπου δυό πρόσωπα μπορούν να βαδίσουν
το ένα πλάι στο άλλο»(id.).

Ανοιχτή καθώς είναι προς το απέραντο,
η αγάπη που διαρκεί
κάνει έναν άνδρα και μια γυναίκα
όντα ευλογίας.

Από το κεφάλαιο «Ο έρωτας και η αγάπη, III» του βιβλίου
«Το πνεύμα του Σολζενίτσιν», εκδ. Βιβλιοπωλείου της Εστίας

σε μετάφραση Ελένης Δαλαματη
ΕΚΗΒΟΛΟΣ - SOCIAL MEDIA - LIBRARY

ιφιγένεια γεωργιάδου: Αυτή η μανία της εποχής μας να εξηγείται και να εξηγεί , οδηγεί καμιά φορά στη μετατροπή,στην αντικατάσταση του άλλου μ’ ένα φάντασμα φραστικό, και η απόσταση που δεν μπορεί παρά να νιώθει αυτός ο άλλος ανάμεσα στην προσωπική του αλήθεια και σ’ αυτό το φάντασμα, γίνεται η αγιάτρευτη μοναξιά του. 15 Οκτωβρίου 2014 στις 7:57 μ.μ.

Δημητρης Μετσοβιτης: Εάν ο θεός τον πρωτόπλαστο(made A><Adame) τον έπλασε καθ ομοίωσιν του, και στην συνέχεια ξεχώρισε τον άνδρα από την γυναίκα Σημαίνει ότι ο πρωτόπλαστος ήταν, άντρας και γυναίκα σε ένα ενιαίο σώμα δλδ ΕρμαΑφροδιτος , Άρα ο ίδιος θεός ως γενεσιουργός δύναμης αυτοτελής , ειναι και αυτός ΕρμαΑφροδιτος . Αυτό τεκμαίρεται από το γεγονός ότι μόνο η ετερόφυλη ένωση ειναι γόνιμη και αναπαραγωγική όποια δη ποτε άλλη κατάσταση που δεν έχει το γόνιμο αποτέλεσμα δεν ειναι από θεού. 15 Οκτωβρίου 2014 στις 8:13 μ.μ.

Δημητρης Μετσοβιτης: δλδ με άλλα λόγια ο θεός ειναι η σταθερή έλξη της συνένωσης , η ποιο απλά η αγάπη. 15 Οκτωβρίου 2014 στις 8:17 μ.μ.

ιφιγένεια γεωργιάδου: Ο Τριαδικός Θεός μου ....ο διαπερνών και συνέχων ....την Σύμπασα Κτίση...ΑΓΑΠΗ εστί!!! 17 Οκτωβρίου 2014 στις 10:47 π.μ.

• Η ιφιγένεια γεωργιάδου » Μαθητεία Γνώσης & Επιστήμης.

Σοφία η ευλογία της δημιουργικής επικοινωνίας...