Ιφιγένειά μου, βαδίζουμε στο μονοπάτι της απελευθέρωσης
για νοητικά αγαπητικά σχήματα
μεταξύ Ουρανού και θαλάσσης;;
Εσύ τι λες; Συμβαδίζουμε;;
«Τα μαθηματικά μοντέλα
για τη δομή του Χρόνου
δεν είναι άμεσα κατανοητά
γιατί ανατρέπουν την κλασική προσέγγιση
του γραμμικού της μοναδικής διάστασης
γι' αυτό χρειάζεται πρώτα το νοητικό σοκ
και στη συνέχεια η υπέρβαση
για να σκεφτούμε εντελώς διαφορετικά
έτσι ώστε ν' απελευθερώσουμε τον εγκέφαλο μας
για να δούμε νοητικά σχήματα που ήταν άγνωστα
για την αντίληψη μας
πριν μας δείξουν το αδιανόητο
που φαίνεται ουτοπικό αλλά λειτουργεί
ήδη για το μέλλον.»
- Ισορροπώ ανάμεσα στον αέρα και το νερό...
την ομορφιά και την αλλαγή της άκριτης πράξης...
που επαναφέρει στο μυαλό με τρόπο οδυνηρό...
της φύσης μου την αδιόρατη φοβέρα... Ι.Γ
«με τρόπο οδυνηρό...της φύσης μου την αδιόρατη φοβέρα» »»»
ο φόβος της υπέρβασης χρειάζεται το νοητικό σοκ
για περάσουμε σε άλλες αντιλήψεις του αδιανόητου. Σ.Ν.
Sophia εκεί που θυμός μεριάζει
και ανοίγεται ο νέος κόσμος .....
της μελλοντικής θύμησης από ένα κόσμο ξεχασμένο ...
εφιαλτικά περιθωριοποιημένο...
από την αλαζονική χρήση της έπαρσης
εξαφανισμένο...
«από την αλαζονική χρήση της έπαρσης εξαφανισμένο...»»»»
ιφιγένεια, βαδίζοντας στο συμπαντικό μονοπάτι του νέου κόσμου
κάνοντας πάντα το Πρέπον για την ανθρωπότητα,
περνώντας μέσα από την καταπολέμηση της έπαρσης,
ακούστηκε μια κραυγή που βγήκε από τη γη,
λες κι έκλαιγε η πληγή.
Έτσι γεννήθηκε...
αφού βυθίστηκε στο θαλασσί της θάλασσας
και στου φεγγαριού το φέγγος,
απελευθερώθηκε το δώρο
για τον νέο κόσμο. Σ.Ν.
όταν σας λέω.... κεντάτε!!!
χάρμα νου και οφθαλμών οι διάλογοί σας!!
Καλό μεσημέρι και στις δυο!!
Συνοδοιπόρος στο ταξίδι των σκέψεων και των ονείρων σας...!!!
Ιχνηλάτης...προσδοκώντας διαφυγή..!!! ·
Kiki τι γλυκά λόγια σε ευχαριστούμε πολύ...να είσαι καλά....
Virginia εδώ μαζί ...συνοδοιπόροι με αντοχή...
η πορεία έχει μόνο αρχή....
Και όταν φύγεις
το δρόμο της επιστροφής θα αναζητήσεις...
εκεί στην ομορφιά που αναπολείς
είναι η αφετηρία
που αρνείσαι επίμονα να λησμονήσεις...
προσέχοντας τις διακλαδώσεις στο μονοπάτι,
εκεί που αλλάζει ο κόσμος,
εκεί στον δρόμο της επιλογής,
έχει μέσα του τα κομμάτια της σιωπής
του πόνου και του φόβου της αμφισημίας.
Είναι η κίνηση εκρηκτική
στη αποφασιστική σου θέρμη υποταγμένη...
λιώνει τα υπολείμματα της αντιστροφής
και εκτινάσσεται στο πόθο πεινασμένη... .
«εκτινάσσεται στο πόθο πεινασμένη...»»»» θυμήθηκα αυτό ιφιγένεια
«Όταν Ήρθες- Κ. Καρυωτάκης
Εσβήναν τα χρυσάνθεμα σαν πόθοι
στον κήπον όταν ήρθες.
Εγελούσες γαλήνια, σα λευκό χαμολουλούδι.
Αμίλητος, τη μέσα μου μαυρίλα
την έκανα γλυκύτατο τραγούδι
κι απάνω σου το λέγανε τα φύλλα.
Αγγελιοφόροι στάλθηκαν οι προσμονές ...
ήταν εκείνος ο βηματισμός
που λύγισα σαν έτρεχα να ρθώ κοντά σου.
Αγγελιοφόροι να φωτίσουν
τις εξηγήσεις του αδιανόητου
γιατί ο λόγος είναι αδύναμος μπροστά
στην κραυγή της καρδιάς.
Ε ναί μια καρδιά εκρήγνυται ξεσπάει
μπροστά στην αδιέξοδη ανεκλάλητη ερημιά...
Δεν υπάρχουν αδιέξοδα στο Λόγο
ο λόγος επεκτείνεται από ρητό, σε άρρητο,
σε υπερβατικό, σε φανταστικό.
Είναι πολυεπίπεδος, πολυδιάστατος,
σφαιρικός. ελλειπτικός, υπερβολικός...
Ο λόγος δεν είναι αδύναμος μπροστά σε καμιά έκρηξη,
αδύναμη είναι η νόηση να εκφράσει
την δέουσα απάντηση στο ψυχικό αδιέξοδο
που περιερχόμαστε.
Ακολουθεί η λύτρωση
βίαια η μη
για να μας κάνει πιο σοφούς
γιατί θα σκεφτόμαστε
με το νου της ψυχής
Ο νούς της ψυχής ο απαθής...
της γενικής αποδοχής των φαινομενικών μεταβολών ...
ο ενεργός διαμορφωτής των αντιθετικών αναβολών
σε ενεργητική επιστασία ενοποιητική
αδιάβλητη συνθετική προστασία των όντων...
Ναι είναι καταθλιπτικός...η ευαισθησία του αποκαλύπτει την τραγική
διασπαστικότητα των επισφαλών καθημερινών αναγκών ...
τις μετατρέπει σε αδιαπέραστες ρυθμιστικές αξίες...
Νομίζω το ενδιαφέρον
δεν περιστρέφεται γύρω
από την καθημερινότητα αλλά γύρω
από τις ακραίες καταστάσεις
ενός ευφυούς όπως ο Κ. Καρυωτάκης!
Είναι συντεθλιμμένος σε μία δημοσιουπαλληλική θέση
όπου οι πιέσεις για προσαρμογή και συμμόρφωση
μετατρέπονται σε εκβιαστικές αντιπαραθέσεις
ηθικά μη αποδεκτές....
αλλά πιστεύω η ασθένεια που είχε
εκφύλιζε την εγκεφαλική του ουσία
με αποτέλεσμα να εξασθενούν
οι σωματικές του αντιστάσεις...
η αυτοκτονία του έχει μελετηθεί από πολλούς ερευνητές....
δεν νομίζω ο εκφυλισμός της εγκεφαλικής ουσίας
να οδηγεί σε αυτοκτονία,
είχε κάνει βίωμα εκείνο το τροπάριο
που λέει Ματαιότης τα επίγεια...
ΟΤΑΝ ΚΑΤΕΒΟΥΜΕ ΤΗ ΣΚΑΛΑ…
Οταν κατέβουμε τη σκάλα τι θα πούμε
στους ίσκιους που θα μας υποδεχτούνε,
αυστηροί, γνώριμοι, αόριστοι φίλοι,
μ’ ένα χαμόγελο στ’ ανύπαρκτα τους χείλη;
Τουλάχιστον δωπέρα είμαστε μόνοι.
Περνάει η μέρα μας, η άλλη ξημερώνει,
και μες στα μάτια μας διατηρούμε ακόμα
κάτι που δίνει στα πράγμα χρώμα.
Αλλά εκεί κάτου τι να πούμε, πού να πάμε;
Αναγκαστικά ένας τον άλλον θα κοιτάμε,
με κομμένα τα χέρια στους αγκώνες,
ασάλευτοι σαν πρόσωπα σε εικόνες.
Αν έρθη κανείς την πλάκα μας να χτυπήση,
θα φαντάζεται πως έχουμε ζήσει.
Αν πάρη ένα τριαντάφυλλο ή αφίση χάμου,
το τριαντάφυλλο θα ‘ναι της άμμου.
Κι αν ποτέ στα νύχια μας ανασηκωθούμε,
τις βίλλες του Posillipo θα ιδούμε,
Κύριε, Κύριε, και το τερραίν του Παραδείσου
όπου θα παίζουν crieket οι οπαδοί σου.–
έχεις τον τρόπο σου τελικά να με κανεις υψιπέτη
σε πολλά πραγματα, σοφία
Νίκο σε ευχαριστώ επίσης για τις λογοτεχνικές σου δημιουργίες.
Καλή μας εβδομάδα.
σ ευχαριστω πάρα πολύ,,
αλλά μήπως υπερβάλλεις σοφία μου,,
Ουχί Νίκο!
Μαρία Πολυδούρη (1902-1930)
|
Ιφιγενούλα, σας αγαπάω πολύ...!!! Εσείς με αγαπάτε λιγουλούδι όσο η μυγδαλιά του Βρεττάκου που της είπε να του μιλήσει για την αγάπη, και εκείνη άνθισε;;;
ΑπάντησηΔιαγραφή