Η του ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ η όψη

Το θέλημα λοιπόν του Θεού
το διατηρούν τον κόσμον

διευθύνει αυτόν

επομένως ουδέν γίνεται

άνευ της συγκαταθέσεως του Θεού

εκτός του θείου θελήματος.

Πάντα λοιπόν γίνονται με θεία νεύση και ευδοκία

αν ενίοτε τα γινόμενα δεν φαίνονται αναφερόμενα

εις το θείον θέλημα

ως ασυμβίβαστα προς την αγαθότητα του Θεού

όχι λιγότερο από το δικό Του θέλημα γίνονται.

Επειδή ο Θεός ουδέποτε θέλει το ενάντιον του αγαθού

έπεται ότι η του ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ η όψη

δεν είναι η αληθινή

αλλά ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΗ

η αληθής και πραγματική
αυτού όψη είναι ΑΓΑΘΗ.

Εάν στις αισθήσεις μας με διαφορετικό χαρακτήρα 

παρουσιάζεται αυτό 

αποδοτέον στην ποιότητα του αισθητικού μας οργανισμού

του ΟΥΤΩΣ αντιλαμβανομένου αυτά.

Υπό τον φαινόμενο λοιπόν εκείνο χαρακτήρα

κρύπτεται η θεία βουλή

που διευθύνει τα πάντα

και οδηγεί σε σκόπιμο τι και λελογισμένο τέλος

ήν όμως ο πεπερασμένος νούς του ανθρώπου

αδυνατών να ανακαλύψει και να διακρίνει

αρνείται αυτήν

και χαρακτηρίζει τα γινόμενα ως 

κακά και δυσάρεστα.

Επειδή όμως τα πράγματα 

όλως διαφόρως έχουν

οφείλει ο άνθρωπος μετά σεβασμού

να εκδέχηται ταύτα

ως κατά θέληση ή παραχώρηση

Θεού γινόμενα.

Άγιος Νεκτάριος Περί Υπομονής