1 Μαρ 2017

Επίτευγμα υψηλής επαφής

Sophia, Δεν έχει αρχή και τέλος
Δεν έχει μέτρημα
θάλασσα που κυλάει
αυτό το αίσθημα
στο πιο βαθύ σκοτάδι
στη δυνατή βροχή
γιορτάζει η αγάπη,
γιορτάζει η αγάπη
της νύχτας το σκοτάδι
φωτίζει το φιλί...

Σοφία Ντρέκου: Ιφιγένεια, δεν το πιστεύω στα μάτια μου αυτό που έφερες... δεν ξέρεις τί έφερες!!! Άφωνη... και που να ήξερες που το έχω χρησιμοποιήσει αυτόν τον στίχο του αγαπημένου μου ερωτικού ποιητή Τάσου Λειβαδίτη!!! «Αχ, για να γεννηθείς εσύ κι εγώ Γι' αυτό, για να σε συναντήσω Γι' αυτό έγινε ο κόσμος μάτια μου Γι' αυτό, για να σε συναντήσω» 28 Φεβρουαρίου 2015 στις 12:07 π.μ.

Σοφία Ντρέκου: Απίστευτο, ναι Ιφιγένειά μου αγαπημένη... επίτευγμα υψηλής επαφής και μύησης... η καρδιακή επικοινωνία μας χτύπησε κόκκινο απόψε. Σήμερα ανάρτησα αυτό με πολύ αγάπη και προσοχή (Μαχητής φωτός) «Έλα να πιεις το φως δεν είμαι πια τρωτός, έγινα δυνατός κι ας είμαι πια γυμνός.» 28 Φεβρουαρίου 2015 στις 12:17 π.μ.

ιφιγένεια γεωργιάδου: Sophia, o Νίκος Λυγερός ...πάντα ξεχωριστός και Αγαπημένος !!! 28 Φεβρουαρίου 2015 στις 12:19 π.μ

Σοφία Ντρέκου: «Δεν έχει αρχή και τέλος... Δεν έχει μέτρημα θάλασσα που κυλάει αυτό το αίσθημα στο πιο βαθύ σκοτάδι »»» Ιφιγένειά μου, εν αρχή το τέλος. Αυτό σημαίνει πρακτικά: εν αρχή ο θάνατος. Ο θάνατος μιας αγάπης που κοιμήθηκε στην υδάτινη συνοριογραμμή του φωτός και του σκοταδιού... το υδάτινο μονοπάτι είναι λίγο πιο δύσκολο. Αν όμως πιστεύουμε στο φως, δεν θα μείνουμε στο σκοτάδι. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι, ακόμα κι όταν είμαστε μέσα στο σκοτάδι και πιστεύουμε στο φως, μπορούμε να ανάψουμε το κερί. Αενάως με αισιοδοξία και :) για καλύτερες ερωτικές μέρες. 28 Φεβρουαρίου 2015 στις 12:31 π.μ.

ιφιγένεια γεωργιάδου: Laisse le silence
j’ai pris toute la douleur
et si tu es un instant
je ne veux que toi.
J’ai brûlé la pluie
comme un rayon de soleil
et volé le baiser ...Nikos Lygeros

αυτόματη μετάφραση

Άσε τη σιωπή
Πήρα όλο τον πόνο
Και αν είσαι μια στιγμή
Δεν θέλω εσένα.
Έκαψα τη βροχή
Σαν μια ηλιαχτίδα
Και έκλεψε το φιλί... Νίκος Λυγερός
28 Φεβρουαρίου 2015 στις 12:39 π.μ.


Σοφία Ντρέκου: «Ώ απέραντη νοσταλγία για κάτι που ποτέ δεν ζήσαμε... κι όμως αυτό υπήρξε όλη η ζωή μας… Τ. Λειβαδίτης 28 Φεβρουαρίου 2015 στις 12:48 π.μ.


ιφιγένεια γεωργιάδου: My heart wants to sigh like a chime that flies from the church on a breeze. To laugh like a brook when it trips and falls over stones on its way. To sing through the night like a lark who is learning to pray. 28 Φεβρουαρίου 2015 στις 2:14 μ.μ.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.