Η ζωή μας συνίσταται στην αρμονική συνύπαρξη

Συμπαθάτε αδέλφια μου,

θαύμα και θαυμαστόν είναι ένα σημάδι που δείχνει κάτι, 

ή ένα παράθυρο από το οποίο βλέπεις το πάρα πέρα 

αυτό που δεν μπορείς να δεις με κλειστά παράθυρα...

Έτσι ενώ το θαύμα στηρίζεται στην πίστη για αυτό που είναι πέρα και έξω από μας.
Δεν μπορείς να στηρίζεις τη ζωή σου στα θαύματα γιατί ουσιαστικά τα θαύματα
δεν είναι απόδειξη πίστης αλλά ολιγοπιστίας τόσης, όσο ο κόκκος του σιναπιού.

Η ορθόδοξος πίστη είναι απόλυτη ολοκληρωτική παράθεση
της ασημάντου υποστασιακής μας ύπαρξης στο έλεος Του Θεού.

εαυτούς και αλλήλους

και πάσαν την ζωήν ημών

Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

Λόγω άγνοιας όμως αδυνατούμε να το κατανοήσουμε
και τότε θεωρούμε ότι μπορούμε και μόνοι μας
να καθορίσουμε τη ζωή μας.
Αλλά η προσπάθειά μας αυτή αυξάνει την ανασφάλειά μας
λόγω της αντιφατικότητας της προσπαθείας αυτής
εν τη γενέσει της αφού για να επιτύχεις μια εξασφαλισμένη
χωρίς ανασφάλειες και αντιξοότητες ζωή,
πρέπει αυτές ή να μην υπάρχουν
ή να μπορείς να τις υπερβείς
έστω αναιρώντας τες και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα.

Πως μπορείς για παράδειγμα να γυρίσεις πίσω το Χρόνο
κατά ένα απειροελάχιστο κλάσμα του;

Ακόμα και αν σπάσεις το φράγμα του φωτός
αφού η ταχύτητα είναι πάντα συνάρτηση του χρόνου
ενώ δεν υπάρχει τίποτα το σταθερό
και αμετάβλητο σε αυτόν τον κόσμο;

Μήπως μπορείς να προσδιορίσεις την στιγμή του θανάτου του;
Αλλά κι αν την προσδιορίσεις μπορείς να την αλλάξεις;

Ασφαλώς έχεις πολλές πιθανότητες να είσαι εδώ για κάποια χρόνια,
αλλά γνωρίζεις ότι δεν είναι για πάντα ενώ γνωρίζεις και ότι θα φύγεις
αλλά δεν γνωρίζεις το πότε.

Όλη η ζωή μας συνίσταται στην αρμονική συνύπαρξη
της αντιφατικής μας ύπαρξης, αφού ως εύφρονες γιγνώσκομεν
την οντολογική ανυπαρξία της εν Χρόνω και εν τέλει τη λήθη της.

Και η αντιφατικότητά μας
μία και μόνο είσοδο δέχεται.
την κατάβασή μας στον Άδη
και μία και μόνο μία έξοδο, Την Ανάσταση.

Έτσι ορώντες κατανοούμε ότι δεν υφίσταται 

άλλο ουσιαστικό θαύμα παρά μόνο αυτό του Ιωνά.

Η επιστροφή δηλαδή από τον αφανισμό στην επιφάνεια,
από το θάνατο στη ζωή.
Για τους αδελφούς που είναι νήπιοι τη καρδία λέμε και τούτο.
Όποιο θαύμα και αν έκανε ο Χριστός τί κατάληξη είχε;

Που κατέληξε π.χ. ο Αναστηθείς Λάζαρος;
Που κατέληξε ο εκ γενετής Τυφλός;
Που κατέληξε η κόρη του Ιάειρου;
Έμεινε κάτι θαυματουργό από τον πολλαπλασιασμό των άρτων
για να δώσουμε μια ανακούφιση στους πεινασμένους της γης
πλήν της υποκριτικώς συμπάσχουσας ευχής μας;

Νομίζω ότι έτσι κατανοούμε και την άρνηση του Χριστού
στο εκβιαζόμενο θαύμα
όπως και την αποστολικήν ρύση του Παύλου

«ει Χριστός ουκ εγείγερται, 

κενόν άρα το κήρυγμα ημών 

ματαία η Πίστις ημών...»

Χριστός Ανέστη Αδέρφια μου...!!!

Τσίτσος Βασίλειος 19 Φεβρουαρίου 2015

1. 
   

   3:04

   Παιδιά σηκωθείτε - Μαρία Δημητριάδη.

2. 
   

Ελένη Χατζή: Eκεινο που κατανοω στ'αληθεια εινα η αρνηση του Χριστου στο εκβιαζομενο θαυμα ομως νομιζω πως θυμαμαι ενα -δυο περιπτωσεις οπου ο Χριστος "ενεδωσε " σ'αυτο.Να ειμαι αραγε ολιγοπιστη ??Πολυ πιθανον, ενα θαυμα το θελω... 20 Φεβρουαρίου 2015 στις 12:44 π.μ.

Τσίτσος Βασίλειος: Έτσι όπως τα λες είναι ...ενέδωσε σε κάνα δύο περιπτώσεις για την απιστία των πολλών και την ολιγοπιστία των ολίγων ...πάντα για να δείξει ποιός ήταν και να πιστέψουν όσοι το ήθελαν πραγματικά ...όσοι δεν ήθελαν (Γραμματείς και Φαρισαίοι δηλ. εξουσιαστές) δεν πίστεψαν στην Θεότητά Του και τον Σταύρωσαν ..Γι αυτό ο Χριστός είπε ...μακάριοι οι μή ειδόντες και πιστεύσαντες... 20 Φεβρουαρίου 2015 στις 12:51 π.μ.

http://ifigeneia-georgiadou-math.blogspot.gr/2017/04/blog-post_53.html