Η αγάπη ξεχνάει σαν παιδί
Μικρά αβέβαια ψελλίσματα
και σκάλιζα την αμμουδιά
Ήμουν τρομαγμένη
μπορούσε η αλήθεια να υπάρξει
μα το ψέμα με κύκλωνε ασφυκτικά.
Να σβήσω το όνομά σου από τη μνήμη
και το χέρι κινήθηκε διστακτικά
στην θέρμη της ολάνοιχτης αγκάλης
η θύμηση σου φωτίστηκε νοσταλγικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.