Το Τέλος του Παραμυθιού (παρακάτω ολόκληρο)
Όσκαρ Ουάιλντ: Ο ψαράς και η Ψυχή του
...Κι η μαύρη θάλασσα όλο και πλησίαζε
κι ο άσπρος αφρός γόγγυζε σα λεπρός.
Με τ' άσπρα νύχια του αφρού η θάλασσα γάντζωνε στην ακτή.
Από το παλάτι της θάλασσας ακούστηκε ξανά
η γνωστή κραυγή του θρήνου και μακρυά, στον υγρό ορίζοντα,
οι Τρίτωνες σάλπιζαν αγέρωχα με τα κέρατα τους.
-Φύγε είπε η Ψυχή του: Η θάλασσα όλο και σε πλησιάζει
κι αν δεν τραβηχτείς αμέσως, θα σε πνίξει.
-Φύγε, γιατί φοβούμαι που βλέπω πως η καρδιά σου είναι κλειστή για μένα,
εξαιτίας της απεραντοσύνης της αγάπης σου.
-Φύγε μακρυά, σε κάποιο μέρος σίγουρο!
Δεν σε πιστεύω να με στείλεις στον άλλο κόσμο χωρίς καρδιά!...
Αλλά ο νεαρός ψαράς δεν πρόσεχε στα λόγια της Ψυχής του,
αλλά μιλούσε στην μικρή Γοργόνα κ' έλεγε:
-Η αγάπη είναι καλύτερη από τη σοφία και πιό πολύτιμη από τα πλούτη
και πιό ωραία από των κοριτσιών το χορό.
Οι φωτιές δεν μπορούν να την καταστρέψουν
και τα νερά δε μπορούν να τη σβήσουν.
Σε φώναξα την αυγή και φανερώθηκες μπροστά μου.
Το φεγγάρι άκουσε που φώναξα τ' όνομα σου και σε μαρτύρησε στα μάτια μου.
Για κάποιο κακό σκοπό σ' άφησα κ' έφυγα και πληγωμένος
πλανήθηκα μακρυά σου...
Παρ' όλα αυτά, πάντα της αγάπης σου ήμουν σκλάβος
και πάντα μέσα μου ήσουν δυνατή κ' ενάντια στον κάθε πειρασμό,
κι άς κύτταξα από τονα μέρος το κακό κι από το άλλο το καλό.
Και τώρα που κείτεσαι νεκρή, θα μείνω σιμά σου να πεθάνω!
Και η Ψυχή του τον παρακάλεσε να φύγει, μα δεν τό'θελε εκείνος
-τόσο μεγάλη ήταν η αγάπη του!
Και η θάλασσα ερχόταν πιό κοντά και πάσχιζε ολοένα
να τον σκεπάσει με τα κύματα της.
Κι όταν αντιλήφθηκε ο ψαράς ότι πλησίαζε το τέλος,
φίλησε με τρελλά χείλη τα κρύα χείλη της Γοργόνας
και η καρδιά που μέσα του χτυπούσε, ράγισε και έσπασε!...
Κι όπως η καρδιά του, από την μεγάλη αγάπη, έσπασε σε κομμάτια,
η Ψυχή βρήκε μιάν είσοδο σ' αυτή και μπήκε μέσα
κ' έγινε, όπως πρώτα, ένα μαζί του.
Και η θάλασσα σκέπασε το νεαρό ψαρά με τα κύματα της...
Και το πρωΐ ο παπάς κατέβηκε να ευλογήσει την θάλασσα,
γιατί ήταν ταραγμένη.
Και μαζί του πήγαιναν οι καλόγεροι και οι ψάλτες και οι άλλοι
που κρατούσαν τα εξαπτέρυγα και τα κεριά,και ακολουθούσε ένα μεγάλο πλήθος.
Κι όταν ο παπάς έφτασε στην ακτή ,είδε το νεαρό ψαρά να κοίτεται πνιγμένος
και νάχει στην αγκαλιά του το σώμα της μικρής Γοργόνας.
Πισωγύρισε σκυθρωπός και κάνοντας το σταυρό του, φώναξε και είπε:
-Δε θα ευλογήσω τη θάλασσα κι ούτε κανένα πλάσμα, που ζεί στα νερά της
Καταραμένοι όλοι,όσοι κατοικούν στη θάλασσα! Κι όσοι σχετίζονται μαζί τους!
Κι όσο γι΄αυτόν, που για χάρη της αγάπης εγκατέλειψε τον Θεό
κ' έτσι κοίτεται εδώ, μ' αυτό το ΤΕΡΑΣ, πνιγμένος από τα δίκαια χέρια του Θεού,
πάρετε το λείψανο του και το πνεύμα του ΤΕΡΑΤΟΣ του
Και να μην αφήσετε κανένα σημάδι, που να μαρτυρεί που βρίσκεται ο τάφος τους.
Γιατί καταραμένοι ήταν στην ζωή τους και καταραμένοι θα μείνουν στο θάνατο τους!...
Και οι άνθρωποι έκαναν όπως τους διέταξε ο παπάς.
Και σε μία γωνιά του αγρού με τ'αγκάθια, όπου δε φυτρώνει κανένα γλυκό χορτάρι,
έσκαψαν ένα βαθύ πηγάδι κ' έριξαν μέσα και τους δύο νεκρούς...
Κι όταν πέρασε ο τρίτος χρόνος και μιά μέρα που ήταν γιορτή,
ήρθε ο παπάς, πήγε στην εκκλησιά πού 'δειχνε στον κόσμο τα πάθη του Κυρίου
και μίλησε στους πιστούς για την οργή του Θεού.
Κι όταν φόρεσε τα άμφια του και μπήκε στο ιερό και γονάτισε,
είδε πως υπήρχαν εκεί πολλά λουλούδια παράξενα,
που ποτέ του δεν τα είχε ξαναδεί.
Παράξενα ήταν στη θέα τους και περίεργα στην ομορφιά τους,
και η τέτοια ομορφιά του έφερε ταραχή.
Ένοιωθε το άρωμα τους πολύ γλυκό και τον κυρίεψε χαρά,
χωρίς να ξέρει γιατί.
Κι' αφού θύμιασε τους πιστούς από την πύλη του ιερού
και ύψωσε μπροστά του το Άγιο Δισκοπότηρο και το απόθεσε πάλι
στην θέση του, βγήκε και μίλησε στο εκκλησίασμα του για την οργή του Θεού.
Μα η ομορφιά των άσπρων λουλουδιών τον αναστάτωσε,
ένιωθε γλυκειά τη μυρωδιά τους κ΄έφεραν άλλα λόγια στα χείλη του
και μίλησε όχι πιά για την οργή του Θεού, αλλά για τον Θεό
που τ' όνομα Του είναι ΑΓΑΠΗ.
Και η αιτία που μίλησε έτσι δεν την ήξερε ούτε και ο ίδιος.
Κι όταν τελείωσε το λόγο του, ο κόσμος έκλαιγε
κι ο παπάς ξαναμπήκε στο ιερό και τα μάτια του είχαν δακρύσει.
Και τα παπαδοπαίδια μπήκαν να τον ξεντύσουν, ενώ όλη αυτή την ώρα
ο παπάς ζούσε μέσα σε ένα όνειρο.Κι αφού τον ξέντυσαν, αυτός τα ρώτησε:
-Τι είναι αυτά τα λουλούδια που είναι στο ιερό και από που προέρχονται;
Και του απάντησαν: -Τι λουλούδια είναι, δεν μπορούμε να σου πούμε.
Φυτρώνουν όμως σε μία γωνιά του χέρσου χωραφιού,
που είναι όλο αγκάθια και πικρά χορτάρια.
Κι ο παπάς άρχισε να τρέμει και γύρισε στο σπίτι του και προσευχόταν.
Και το πρωί, πριν χαράξει η μέρα, κατέβηκε με την ίδια
εκκλησιαστική συνοδεία στην ακτή της θάλασσας και την ευλόγησε.
Ευλόγησε τη θάλασσα και ότι άλλο μέσα στα νερά της,
και που έχει ψυχή και που δεν έχει.
Ευλόγησε τους Τρίτωνες κ' όλους τους μικροοργανισμούς,
που σάλευαν μέσα στο νερό.
Ευλόγησε όλα τα πλάσματα και τα όντα, που ζούν και αναπνέουν
μέσα σ' αυτόν τον κόσμο του Θεού.
Κι όλος ο κόσμος πλημμύρισε ευχαρίστηση κι θαυμασμό.
Ωστόσο ποτέ ξανά δε φύτρωσαν λουλούδια στο χέρσο χωράφι.
Έμεινε αυτό, όπως πρώτα, με τα αγκάθια μόνο και τα πικρόχορτα.
Κι ούτε στον κόλπο της θάλασσας πλησίασαν ξανά
τα χαρούμενα και μυστηριακά πλάσματα της θάλασσας και της φαντασίας.
Σε κάποιο άλλο μέρος πηγαίνουν τώρα πιά, όπου θά 'ναι ήσυχα και ωραία.
η γνωστή κραυγή του θρήνου και μακρυά, στον υγρό ορίζοντα,
οι Τρίτωνες σάλπιζαν αγέρωχα με τα κέρατα τους.
-Φύγε είπε η Ψυχή του: Η θάλασσα όλο και σε πλησιάζει
κι αν δεν τραβηχτείς αμέσως, θα σε πνίξει.
-Φύγε, γιατί φοβούμαι που βλέπω πως η καρδιά σου είναι κλειστή για μένα,
εξαιτίας της απεραντοσύνης της αγάπης σου.
-Φύγε μακρυά, σε κάποιο μέρος σίγουρο!
Δεν σε πιστεύω να με στείλεις στον άλλο κόσμο χωρίς καρδιά!...
Αλλά ο νεαρός ψαράς δεν πρόσεχε στα λόγια της Ψυχής του,
αλλά μιλούσε στην μικρή Γοργόνα κ' έλεγε:
-Η αγάπη είναι καλύτερη από τη σοφία και πιό πολύτιμη από τα πλούτη
και πιό ωραία από των κοριτσιών το χορό.
Οι φωτιές δεν μπορούν να την καταστρέψουν
και τα νερά δε μπορούν να τη σβήσουν.
Σε φώναξα την αυγή και φανερώθηκες μπροστά μου.
Το φεγγάρι άκουσε που φώναξα τ' όνομα σου και σε μαρτύρησε στα μάτια μου.
Για κάποιο κακό σκοπό σ' άφησα κ' έφυγα και πληγωμένος
πλανήθηκα μακρυά σου...
Παρ' όλα αυτά, πάντα της αγάπης σου ήμουν σκλάβος
και πάντα μέσα μου ήσουν δυνατή κ' ενάντια στον κάθε πειρασμό,
κι άς κύτταξα από τονα μέρος το κακό κι από το άλλο το καλό.
Και τώρα που κείτεσαι νεκρή, θα μείνω σιμά σου να πεθάνω!
Και η Ψυχή του τον παρακάλεσε να φύγει, μα δεν τό'θελε εκείνος
-τόσο μεγάλη ήταν η αγάπη του!
Και η θάλασσα ερχόταν πιό κοντά και πάσχιζε ολοένα
να τον σκεπάσει με τα κύματα της.
Κι όταν αντιλήφθηκε ο ψαράς ότι πλησίαζε το τέλος,
φίλησε με τρελλά χείλη τα κρύα χείλη της Γοργόνας
και η καρδιά που μέσα του χτυπούσε, ράγισε και έσπασε!...
Κι όπως η καρδιά του, από την μεγάλη αγάπη, έσπασε σε κομμάτια,
η Ψυχή βρήκε μιάν είσοδο σ' αυτή και μπήκε μέσα
κ' έγινε, όπως πρώτα, ένα μαζί του.
Και η θάλασσα σκέπασε το νεαρό ψαρά με τα κύματα της...
Και το πρωΐ ο παπάς κατέβηκε να ευλογήσει την θάλασσα,
γιατί ήταν ταραγμένη.
Και μαζί του πήγαιναν οι καλόγεροι και οι ψάλτες και οι άλλοι
που κρατούσαν τα εξαπτέρυγα και τα κεριά,και ακολουθούσε ένα μεγάλο πλήθος.
Κι όταν ο παπάς έφτασε στην ακτή ,είδε το νεαρό ψαρά να κοίτεται πνιγμένος
και νάχει στην αγκαλιά του το σώμα της μικρής Γοργόνας.
Πισωγύρισε σκυθρωπός και κάνοντας το σταυρό του, φώναξε και είπε:
-Δε θα ευλογήσω τη θάλασσα κι ούτε κανένα πλάσμα, που ζεί στα νερά της
Καταραμένοι όλοι,όσοι κατοικούν στη θάλασσα! Κι όσοι σχετίζονται μαζί τους!
Κι όσο γι΄αυτόν, που για χάρη της αγάπης εγκατέλειψε τον Θεό
κ' έτσι κοίτεται εδώ, μ' αυτό το ΤΕΡΑΣ, πνιγμένος από τα δίκαια χέρια του Θεού,
πάρετε το λείψανο του και το πνεύμα του ΤΕΡΑΤΟΣ του
και θάψτε τα κάπου μακρυά από το χωριό, στην άκρη του χέρσου χωραφιού,
όπου φυτρώνουν μόνο αγκάθια!Και να μην αφήσετε κανένα σημάδι, που να μαρτυρεί που βρίσκεται ο τάφος τους.
Γιατί καταραμένοι ήταν στην ζωή τους και καταραμένοι θα μείνουν στο θάνατο τους!...
Και οι άνθρωποι έκαναν όπως τους διέταξε ο παπάς.
Και σε μία γωνιά του αγρού με τ'αγκάθια, όπου δε φυτρώνει κανένα γλυκό χορτάρι,
έσκαψαν ένα βαθύ πηγάδι κ' έριξαν μέσα και τους δύο νεκρούς...
Κι όταν πέρασε ο τρίτος χρόνος και μιά μέρα που ήταν γιορτή,
ήρθε ο παπάς, πήγε στην εκκλησιά πού 'δειχνε στον κόσμο τα πάθη του Κυρίου
και μίλησε στους πιστούς για την οργή του Θεού.
Κι όταν φόρεσε τα άμφια του και μπήκε στο ιερό και γονάτισε,
είδε πως υπήρχαν εκεί πολλά λουλούδια παράξενα,
που ποτέ του δεν τα είχε ξαναδεί.
Παράξενα ήταν στη θέα τους και περίεργα στην ομορφιά τους,
και η τέτοια ομορφιά του έφερε ταραχή.
Ένοιωθε το άρωμα τους πολύ γλυκό και τον κυρίεψε χαρά,
χωρίς να ξέρει γιατί.
Κι' αφού θύμιασε τους πιστούς από την πύλη του ιερού
και ύψωσε μπροστά του το Άγιο Δισκοπότηρο και το απόθεσε πάλι
στην θέση του, βγήκε και μίλησε στο εκκλησίασμα του για την οργή του Θεού.
Μα η ομορφιά των άσπρων λουλουδιών τον αναστάτωσε,
ένιωθε γλυκειά τη μυρωδιά τους κ΄έφεραν άλλα λόγια στα χείλη του
και μίλησε όχι πιά για την οργή του Θεού, αλλά για τον Θεό
που τ' όνομα Του είναι ΑΓΑΠΗ.
Και η αιτία που μίλησε έτσι δεν την ήξερε ούτε και ο ίδιος.
Κι όταν τελείωσε το λόγο του, ο κόσμος έκλαιγε
κι ο παπάς ξαναμπήκε στο ιερό και τα μάτια του είχαν δακρύσει.
Και τα παπαδοπαίδια μπήκαν να τον ξεντύσουν, ενώ όλη αυτή την ώρα
ο παπάς ζούσε μέσα σε ένα όνειρο.Κι αφού τον ξέντυσαν, αυτός τα ρώτησε:
-Τι είναι αυτά τα λουλούδια που είναι στο ιερό και από που προέρχονται;
Και του απάντησαν: -Τι λουλούδια είναι, δεν μπορούμε να σου πούμε.
Φυτρώνουν όμως σε μία γωνιά του χέρσου χωραφιού,
που είναι όλο αγκάθια και πικρά χορτάρια.
Κι ο παπάς άρχισε να τρέμει και γύρισε στο σπίτι του και προσευχόταν.
Και το πρωί, πριν χαράξει η μέρα, κατέβηκε με την ίδια
εκκλησιαστική συνοδεία στην ακτή της θάλασσας και την ευλόγησε.
Ευλόγησε τη θάλασσα και ότι άλλο μέσα στα νερά της,
και που έχει ψυχή και που δεν έχει.
Ευλόγησε τους Τρίτωνες κ' όλους τους μικροοργανισμούς,
που σάλευαν μέσα στο νερό.
Ευλόγησε όλα τα πλάσματα και τα όντα, που ζούν και αναπνέουν
μέσα σ' αυτόν τον κόσμο του Θεού.
Κι όλος ο κόσμος πλημμύρισε ευχαρίστηση κι θαυμασμό.
Ωστόσο ποτέ ξανά δε φύτρωσαν λουλούδια στο χέρσο χωράφι.
Έμεινε αυτό, όπως πρώτα, με τα αγκάθια μόνο και τα πικρόχορτα.
Κι ούτε στον κόλπο της θάλασσας πλησίασαν ξανά
τα χαρούμενα και μυστηριακά πλάσματα της θάλασσας και της φαντασίας.
Σε κάποιο άλλο μέρος πηγαίνουν τώρα πιά, όπου θά 'ναι ήσυχα και ωραία.
Διάλογοι στο FACEBOOK
ιφιγένεια γεωργιάδου: Ο ψαράς δεν μπόρεσε να κρατηθεί και άπλωσε τα χέρια του κρατώντας την σφιχτά στην αγκαλιά του. Η Γοργόνα ξύπνησε και τρόμαξε τόσο πολύ, που παρακαλούσε τον ψαρά να την αφήσει να φύγει, γιατί ήταν η μοναχοκόρη του βασιλιά του θαλασσόκοσμου. Τότε ο μικρός ψαράς, αφού σκέφτηκε λίγο και επειδή δε ήθελε να τη χάσει, της είπε ότι θα την άφηνε να φύγει, αρκεί, όποτε την φώναζε, να έβγαινε πάνω στον αφρό της θάλασσας και να του σιγοτραγουδούσε. Η Γοργόνα του το υποσχέθηκε και έτσι και έγινε. Κάθε βράδυ ο μικρός ψαράς πήγαινε στο ίδιο σημείο και την καλούσε. Έβγαινε τότε εκείνη και τραγουδούσε τόσο γλυκά, που όλα τα ψάρια μαζεύονταν γύρω της για να την ακούσουν και τα δελφίνια χόρευαν πάνω στον αφρό. Ο Ψαράς μαγεμένος ξεχνούσε τα δίχτυα του και τα ψάρια του και ερωτευμένος καθώς ήταν, καθόταν μόνο και κοιτούσε την όμορφη Γοργόνα, ακούγοντας το τραγούδι της.
ιφιγένεια γεωργιάδου: Η αγάπη είναι καλύτερη από τη σοφία και πιό πολύτιμη από τα πλούτη και πιό ωραία από των κοριτσιών το χορό. Οι φωτιές δεν μπορούν να την καταστρέψουν και τα νερά δε μπορούν να τη σβήσουν.O.W 19 ώρες πριν
Χρήστος Τσελεπίδης ΠΟΛΥ ΩΦΕΛΙΜΟ. ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ! 20 ώρες πριν
Δημητρης Μετσοβιτης Η Γοργόνα του το υποσχέθηκε και έτσι και έγινε. Κάθε βράδυ ο μικρός ψαράς πήγαινε στο ίδιο σημείο και την καλούσε. 20 ώρες πριν
ιφιγένεια γεωργιάδου Αφού πέρασε ένας χρόνος, η ψυχή ήρθε στην ακροθαλασσιά και φώναξε το μικρό ψαρά. Εκείνος βγήκε στην επιφάνεια, την πλησίασε και τη ρώτησε τι τον ήθελε, αυτός δεν την είχε καλέσει και καμία ανάγκη δεν την είχε. «Πήγα σε κόσμους θαυμαστούς, όταν με άφησες» του λέει « και ήρθα τώρα εδώ, γιατί ένα δώρο έχω για σένα. Σου φέρνω από την Ανατολή τον καθρέφτη, της Σοφίας. Όποιος έχει αυτόν τον καθρέφτη είναι ο πιο σοφός από όλους τους σοφούς και όλα τα μυστικά του κόσμου είναι δικά του. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να έρθεις μαζί μου». «Η Αγάπη είναι πιο σημαντική από την Σοφία» λέει ο μικρός ψαράς «και η Γοργόνα με αγαπάει» είπε και χάθηκε μέσα στο βυθό της θάλασσας. 19 ώρες πριν
ιφιγένεια γεωργιάδου Χρήστος σε ευχαριστώ πολύ να είσαι καλά!!! 19 ώρες πριν
Χρήστος Τσελεπίδης ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ! ΜΑΣ ΓΛΥΚΑΙΝΕΙΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ. 19 ώρες πριν
ιφιγένεια γεωργιάδου Μα η ομορφιά των άσπρων λουλουδιών τον αναστάτωσε, ένιωθε γλυκειά τη μυρωδιά τους κ΄έφεραν άλλα λόγια στα χείλη του και μίλησε όχι πιά για την οργή του Θεού ,αλλά για τον Θεό που τ΄όνομα Του είναι ΑΓΑΠΗ. 19 ώρες πριν
Vaia Tzatzara Το ξαναδιαβασα σημερα και μου αρεσε ακομη περισσοτερο !!! 16 ώρες πριν
ιφιγένεια γεωργιάδου Vaia ένα παραμύθι.... που διασχίζει διαπεραστικά τα σωθικά και ανατέμνει με τελειότητα ...τα βαθύτερα ενδόμυχα μυστικά ...της αληθινής ζωής... 15 ώρες πριν
Vaia Tzatzara καθολου παραμυθι !!! πολυ αληθινη ιστορια ειναι.... 15 ώρες πριν
Sofi Eliaki Ιφιγενεια μου καλο και ειρηνικο βραδυ και καλο ξημερωμα 14 ώρες πριν
ιφιγένεια γεωργιάδου Sofi μου καλή σου νύχτα ευλογημένη ειρηνική και γαλήνια!!!10 ώρες πριν
Sophia Siglitiki Drekou Κι όπως η καρδιά του, από την μεγάλη αγάπη, έσπασε σε κομμάτια, η Ψυχή βρήκε μιάν είσοδο σ΄αυτή και μπήκε μέσα κ΄έγινε, όπως πρώτα, ένα μαζί του. Και η θάλασσα σκέπασε το νεαρό ψαρά με τα κύματα της... Και το πρωί ο παπάς κατέβηκε να ευλογήσει την θάλασσα, γιατί ήταν ταραγμένη.» Τι ομορφιά ιφιγένεια μου... Δύο διαφορετικοί κόσμοι.... Η στεριά, του νεαρού ψαρά Αργύρη... και ο βυθός, της όμορφης γοργόνας Ιρίνα... Δύο κόσμοι, που θα τους ενώσει η δύναμη της πραγματικής αγάπης. Μια ιστορία, ύμνος στη δύναμη της αγάπης, της φιλίας, της ισότητας, που τονίζει την σημασία της καλλιέργειας του εσωτερικού μας κόσμου και της ψυχής μας. Καλημέρα! πριν από 6 λεπτά
ιφιγένεια γεωργιάδου Sophia μία ιστορία σκληρή... θυσιαστικής εγκατάλειψης... με έκθεση στην περιφρόνηση και την απαξίωση ...όσων τα μάτια βλέπουν... σαν τέρας την ομορφιά ....και σαν απώλεια ψυχής την αφοσιωτική δύναμη της αγάπης... πριν από 2 λεπτά
Sophia Siglitiki Drekou «Πήγα σε κόσμους θαυμαστούς, όταν με άφησες» του λέει « και ήρθα τώρα εδώ, γιατί ένα δώρο έχω για σένα. Σου φέρνω από την Ανατολή τον καθρέφτη, της Σοφίας. Όποιος έχει αυτόν τον καθρέφτη είναι ο πιο σοφός από όλους τους σοφούς και όλα τα μυστικά του κόσμου είναι δικά του. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να έρθεις μαζί μου». «Η Αγάπη είναι πιο σημαντική από την Σοφία» λέει ο μικρός ψαράς «και η Γοργόνα με αγαπάει» είπε και χάθηκε μέσα στο βυθό της θάλασσας.» ιφιγένεια, συγκινήθηκα... πολύ μου άρεσε· 4 χρόνια
Sofi Eliaki Καλημέρα Ιφιγενεια μου 7 ώρες
Toula Markoni-gasteratou Για άλλη μια φορά, ανάμεσα στα <<όμορφα χρώματα>> του παραμυθιού, ξεχώρησα και κράτησα με αγάπη, το δικό σου "λευκό" καλή μου Ιφιγένεια! 5 ώρες
ιφιγένεια γεωργιάδου Sofi καληνύχτα ...όμορφα χαρούμενα όνειρα....παραμυθένια να έχεις!!! 1 λεπτό
ιφιγένεια γεωργιάδου Toula λειτουργεί ο μυστικός.... εσωτερικός κώδικας της ψυχής και συναντιόμαστε ....στους ορισμούς της αγάπης!!! Μόλις τώρα
ιφιγένεια γεωργιάδου: LARA FABIAN ~ ALWAYS / ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ (greek lyrics) / 4 χρόνια
Βίντεο Lara Fabian ~ " Always "
ιφιγένεια γεωργιάδου · 3 χρόνια: Η Animal Planet τηλεόραση μετέδωσε πρόσφατα ένα ειδικό ντοκιμαντέρ με την ονομασία "Γοργόνες". Σε αυτό έδειξε μια νεκρή γοργόνα. Εκπρόσωπος της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανού Sandy Νίξον είπε στην τηλεόραση ότι εμπειρογνώμονες που συγκεντρώθηκαν στο νησί της Ταϊτής και εξέτασαν όλα τα γνωστά στοιχεία που έχουν σχέση με την εμφάνιση γοργόνων, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα, και δηλώνουν με έμφαση, ότι υπάρχουν υβρίδια που είναι μισός άνθρωπος και μισό ψάρι και ότι ζουν ειρηνικά μεταξύ μας. Οι γοργόνες λένε οι ειδικοί ότι ζουν στην πλειοψηφία στα θερμά νερά της Καραϊβικής και της Μεσογείου, αλλά έχουν εντοπιστεί και στην περιοχή του Ειρηνικού και Νότιου Ατλαντικού Ωκεανού. Ο mermaidologist, Marcus Plumkin, του Πανεπιστημίου της Φλόριντα δήλωσε "ότι υπάρχει ένα μεγάλο ενυδρείο όπου κρατούνται 7 γοργόνες και οι οποίες μελετούνται". Ο πρόεδρος Ομπάμα έχει δει προσωπικά τις γοργόνες αυτές και ήταν αρκετά εντυπωσιασμένος σύμφωνα με δημοσιεύματα. πηγή THECYRIOSITYOFCAT: http://thecuriosityofcat.blogspot.gr/.../blog-post_6672.html Οι Η.Π.Α. επιβεβαιώνουν την…Οι Η.Π.Α. επιβεβαιώνουν την ύπαρξη Γοργόνων ?! | The curiosity of Cat (το κατέβασαν)
Toula Markoni-gasteratou Για άλλη μια φορά, ανάμεσα στα <<όμορφα χρώματα>> του παραμυθιού, ξεχώρησα και κράτησα με αγάπη, το δικό σου "λευκό" καλή μου Ιφιγένεια! 5 ώρες
ιφιγένεια γεωργιάδου Sofi καληνύχτα ...όμορφα χαρούμενα όνειρα....παραμυθένια να έχεις!!! 1 λεπτό
ιφιγένεια γεωργιάδου Toula λειτουργεί ο μυστικός.... εσωτερικός κώδικας της ψυχής και συναντιόμαστε ....στους ορισμούς της αγάπης!!! Μόλις τώρα
ιφιγένεια γεωργιάδου: LARA FABIAN ~ ALWAYS / ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ (greek lyrics) / 4 χρόνια
ιφιγένεια γεωργιάδου · 3 χρόνια: Η Animal Planet τηλεόραση μετέδωσε πρόσφατα ένα ειδικό ντοκιμαντέρ με την ονομασία "Γοργόνες". Σε αυτό έδειξε μια νεκρή γοργόνα. Εκπρόσωπος της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανού Sandy Νίξον είπε στην τηλεόραση ότι εμπειρογνώμονες που συγκεντρώθηκαν στο νησί της Ταϊτής και εξέτασαν όλα τα γνωστά στοιχεία που έχουν σχέση με την εμφάνιση γοργόνων, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα, και δηλώνουν με έμφαση, ότι υπάρχουν υβρίδια που είναι μισός άνθρωπος και μισό ψάρι και ότι ζουν ειρηνικά μεταξύ μας. Οι γοργόνες λένε οι ειδικοί ότι ζουν στην πλειοψηφία στα θερμά νερά της Καραϊβικής και της Μεσογείου, αλλά έχουν εντοπιστεί και στην περιοχή του Ειρηνικού και Νότιου Ατλαντικού Ωκεανού. Ο mermaidologist, Marcus Plumkin, του Πανεπιστημίου της Φλόριντα δήλωσε "ότι υπάρχει ένα μεγάλο ενυδρείο όπου κρατούνται 7 γοργόνες και οι οποίες μελετούνται". Ο πρόεδρος Ομπάμα έχει δει προσωπικά τις γοργόνες αυτές και ήταν αρκετά εντυπωσιασμένος σύμφωνα με δημοσιεύματα. πηγή THECYRIOSITYOFCAT: http://thecuriosityofcat.blogspot.gr/.../blog-post_6672.html Οι Η.Π.Α. επιβεβαιώνουν την…Οι Η.Π.Α. επιβεβαιώνουν την ύπαρξη Γοργόνων ?! | The curiosity of Cat (το κατέβασαν)
Αναζήτηση Google: Οι Η.Π.Α. επιβεβαιώνουν την ύπαρξη Γοργόνων
ELLINIKA HOAXES: Κάμερα του Animal Planet καταγράφει κάτι σαν… γοργόνα; (βίντεο) Είναι αλήθεια πως κάμερα του Animal Planet κατέγραψε κάτι σαν γοργόνα όπως μας ενημερώνει το pronews.gr; ΨΕΥΔΕΣ
Το βίντεο είναι ένα mockumentary, δηλαδή ένα βίντεο που παρουσιάζει ψεύτικα γεγονότα, σε αφήγηση τύπου ντοκιμαντέρ. Έχει τον τίτλο: »Mermaids: The New Evidence» και αποτελεί τη συνέχεια του »Mermaids: The Body Found» που είχε προβληθεί στις 27/5/2012, από το Animal Planet και ένα μήνα αργότερα από το Discovery Channel. Τα mockumentaries δεν είναι κάτι σπάνιο όπως μπορείτε να δείτε από τη λίστα που παραθέτει η Wikipedia
Το παράδοξο με τα ανωτέρω mockumentaries, είναι πως έγιναν πιστευτά από πολύ κόσμο. Το Animal Planet δέχθηκε σφοδρότατη κριτική διότι δεν τόνιζε το γεγονός πως πρόκειται για φανταστική ιστορία. Η σύγχυση που προκλήθηκε, ανάγκασε την National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) να δημοσιεύσει διάψευση και να τονίσει ότι δεν βρέθηκαν ποτέ ενδείξεις υδρόβιων ανθρωποειδών.
Ο παραγωγός του βίντεο, Charlie Foley, είχε δηλώσει στο ABC πως η αληθοφάνεια των βίντεο, ήθελε να κάνει τους τηλεθεατές να προσεγγίσουν το ζήτημα των γοργόνων με μια αίσθηση πιθανότητας να είναι αληθινό.
Συνέχεια εδώ: https://www.ellinikahoaxes.gr/2017/12/03/mermaid-mockumentary-2
Όσκαρ Ουάιλντ – Ο Ψαράς και η Ψυχή του
Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα μακρινό ψαροχώρι, ένας ψαράς πήγαινε κάθε βράδυ στη θάλασσα και έριχνε τα δίχτυα του στο νερό. Όταν ο άνεμος φυσούσε από τη στεριά, δεν έπιανε τίποτα. Όταν ο άνεμος ερχόταν από τα βάθη της θάλασσας, τότε τα δίχτυα του γέμιζαν χιλιάδες ψάρια.
Ένα βράδυ τα δίχτυα του ήταν τόσο βαριά που δεν μπορούσε να τα τραβήξει πάνω στη βάρκα του. “Πω! Πω! Σίγουρα έχω πιάσει όλα τα ψάρια της θάλασσας ή κανένα μεγάλο τέρας από αυτά που μόνο σε απέραντους ωκεανούς μπορείς να βρεις.”
‘Όταν με τα πολλά κατάφερε να φέρει το δίχτυ στην επιφάνεια, δεν είδε τίποτε άλλο παρά μια μικρή Γοργόνα που κοιμόταν, χωρίς να έχει καταλάβει τίποτα. Ο ψαράς μόλις την είδε έχασε τη λαλιά του. Ήταν τόσο όμορφη, που άλλη γυναίκα δεν είχε δει πουθενά να έχει τη δική ης ομορφιά. Τα μαλλιά της υγρά και ξανθά σαν το χρυσάφι έπεφταν στους ώμους της. Το κορμί της ήταν ολόλευκο και η ουρά της σαν να ήταν καμωμένη από χιλιάδες μαργαριτάρια. Πράσινα πέπλα της θάλασσας τυλίγονταν γύρω της και σαν κοράλλια ήταν τα μάτια και τα χείλη της.
Ο ψαράς δεν μπόρεσε να κρατηθεί και άπλωσε τα χέρια του κρατώντας την σφιχτά στην αγκαλιά του. Η Γοργόνα ξύπνησε και τρόμαξε τόσο πολύ, που παρακαλούσε τον ψαρά να την αφήσει να φύγει, γιατί ήταν η μοναχοκόρη του βασιλιά του θαλασσόκοσμου. Τότε ο μικρός ψαράς, αφού σκέφτηκε λίγο και επειδή δε ήθελε να τη χάσει, της είπε ότι θα την άφηνε να φύγει, αρκεί, όποτε την φώναζε, να έβγαινε πάνω στον αφρό της θάλασσας και να του σιγοτραγουδούσε. Η Γοργόνα του το υποσχέθηκε και έτσι και έγινε.
Κάθε βράδυ ο μικρός ψαράς πήγαινε στο ίδιο σημείο και την καλούσε. Έβγαινε τότε εκείνη και τραγουδούσε τόσο γλυκά, που όλα τα ψάρια μαζεύονταν γύρω της για να την ακούσουν και τα δελφίνια χόρευαν πάνω στον αφρό. Ο Ψαράς μαγεμένος ξεχνούσε τα δίχτυα του και τα ψάρια του και ερωτευμένος καθώς ήταν, καθόταν μόνο και κοιτούσε την όμορφη Γοργόνα, ακούγοντας το τραγούδι της. Ώσπου ένα βράδυ δεν άντεξε άλλο να κοιτάει μόνο τη Γοργόνα χωρίς να την αγγίξει και να ζήσει μαζί της που της είπε:
«Γοργόνα, Γοργονίτσα σ’ αγαπάω και θέλω να γίνω άντρας σου. Θέλω τη ζωή μου να την περάσω μαζί σου».
Η μικρή Γοργόνα όμως κούνησε το κεφάλι της. «Έχεις ανθρώπινη ψυχή. Αν τα καταφέρεις να διώξεις την ψυχή σου, τότε θα μπορέσω να σε αγαπήσω και να έρθεις μαζί μου στο θαλασσόκοσμο και το βασίλειο μου». Αυτά είπε η Γοργόνα και έφυγε.
Τότε ο Ψαράς σκεφτόμενος μονολογούσε: «Τι είναι αλήθεια η ψυχή και σε τι μας χρησιμεύει; Εγώ δεν την έχω δει ποτέ και δεν την έχω αγγίξει. Άρα θα είναι κάτι περιττό μάλλον που έχουμε μέσα μας. Και βέβαια θα το διώξω, αν πρόκειται να κερδίσω την ευτυχία που αποζητάω, παίρνοντας για γυναίκα μου την πεντάμορφη Γοργόνα».
Χωρίς να σκεφτεί παραπάνω, τρέχει στον παπά τρομαγμένος από τα λόγια αυτά και θυμωμένος του λέει: «Αλίμονο! Ποιος σε μάγεψε και λες τέτοια λόγια; Την ψυχή μας την έχει δώσει ο Θεός για να είμαστε άνθρωποι καλοί και ευγενικοί. Να σκεφτόμαστε και να κάνουμε πάντα το σωστό. Χωρίς την ψυχή και την βοήθεια της καρδιάς ο άνθρωπος κάνει τις χειρότερες πράξεις και τίποτα δεν έχει μέσα του, γιατί δεν ξεχωρίζει το καλό από το κακό. Τίποτα δεν αξίζει όσο αυτή και δεν υπάρχει μεγαλύτερη θυσία από αυτή που έκανε ο ίδιος ο Θεός για την ψυχή. Μόνο φύγε τώρα από ‘δω και μη σε ξανακούσω να λες τέτοια πράγματα.».
Όμως ο μικρός Ψαράς μαγεμένος από τη Γοργόνα του, το είχε πάρει απόφαση. Θα έδινε την ψυχή του και αυτά που του είπε ο παπάς καθόλου δεν τασκέφτηκε, γιατί δεν τα καταλάβαινε. Θυμήθηκε τότε πως παλιότερα είχε ακούσει για μια μάγισσα που ζούσε σε μια σπηλιά πάνω σε ένα ψηλό βουνό και όλα μπορούσε να τακαταφέρει. Πήρε το δρόμο ο μικρός ψαράς για το βουνό και, αφού περπάτησε πολύ, βλέπει από μακριά μια γυναίκα με κόκκινα μαλλιά κρατώντας στα χέρια της πολλά περίεργα βότανα.
Κατάλαβε ότι ήταν η μάγισσα και έτρεξε κοντά της. «Θέλω να διώξω την ψυχή μου», της είπε με φωνή που έτρεμε από την κούραση και την αγωνία.
Η μάγισσα ποτέ δε φανταζόταν ότι θα της ζητούσε κάποιος κάτι τόσο τρομερό. Χλόμιασε όταν το άκουσε, και στην αρχή αρνήθηκε. Προσπάθησε να του δείξει τη δική της ομορφιά, γιατί στ’ αλήθεια ήταν και εκείνη πολύ όμορφη, όμως ο ψαράς καμία άλλη δεν ήθελε, από την μικρή του Γοργόνα. Και όταν πια η μάγισσα έβλεπε ότι τίποτα δεν του άλλαζε γνώμη και ότι την παρακαλούσε με δάκρυα στα μάτια, βγάζει από τη ζώνη της ένα στιλέτο και του λέει: «Εκείνο που οι άνθρωποι νομίζουν ότι είναι η σκιά τους δεν είναι…. Είναι το σώμα της ψυχής. Πρέπει να σταθείς στην ακροθαλασσιά μ την πλάτη στο φεγγάρι και να κόψεις γύρω από τα πόδια σου τη σκιά σου, προστάζοντας την να φύγει. Έτσι μόνο μπορείς να διώξεις την ψυχή σου».
Και πριν προλάβει να του πει τίποτε άλλο, ο μικρός ψαράς είχε ήδη φτάσει στην ακροθαλασσιά και έκανε αυτό που του είπε η μάγισσα. Η ψυχή του, που ένιωσε ότι ήθελε να την διώξει άρχισε να τον παρακαλάει, όμως αυτός είχε κλείσει τα αυτιά του και το μόνο που σκεφτόταν ήταν η στιγμή που θα συναντούσε επιτέλους την αγαπημένη του.
«Φύγε» της λέει «δεν σε χρειάζομαι. Δεν μου έχεις κάνει κανένα κακό, όμως δεν μου έχεις προσφέρει και τίποτα. Δε σε θέλω λοιπόν μέσα μου».
«Σε παρακαλώ!» Του φώναξε η ψυχή. «Τουλάχιστον δώσε μου και την καρδιά σου να μου κρατάει συντροφιά, γιατί ο κόσμος είναι πολύ σκληρός».
«Αν σου δώσω την καρδιά μου, πως θα αγαπάω την γλυκιά μου Γοργόνα; Η καρδιά μου είναι η αγάπη μου. Μη με καθυστερείς λοιπόν και φύγε αμέσως!».
«Καλά» του λέει. «Θα φύγω. Θα έρχομαι όμως κάθε χρόνο εδώ στην ακροθαλασσιά και θα σε καλώ. Μπορεί να με έχεις ανάγκη» του είπε και έφυγε. Ο μικρός ψαράς ελεύθερος πια βούτηξε στα καταγάλανα νερά και έτρεξε να βρει την αγαπημένη του ακούγοντας τις τρομπέτες στο θαλασσόκοσμο να πανηγυρίζουν τον ερχομό του.
Αφού πέρασε ένας χρόνος, η ψυχή ήρθε στην ακροθαλασσιά και φώναξε το μικρό ψαρά. Εκείνος βγήκε στην επιφάνεια, την πλησίασε και τη ρώτησε τι τον ήθελε, ιστό αυτό δεν την είχε καλέσεις και καμία ανάγκη δεν την είχε.
«Πήγα σε κόσμους θαυμαστούς, όταν με άφησες» του λέει « και ήρθα τώρα εδώ, γιατί ένα δώρο έχω για σένα. Σου φέρνω από την Ανατολή τον καθρέφτη, της Σοφίας. Όποιος έχεις αυτόν τον καθρέφτη είναι ο πιο σοφός από όλους τους σοφούς και όλα τα μυστικά του κόσμου είναι διά του. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να έρθεις μαζί μου».
«Η Αγάπη είναι πιο σημαντική από ην Σοφία» λέει ο μικρός ψαράς «και η Γοργόνα με αγαπάει» είπε και χάθηκε μέσα στο βυθό της θάλασσας.
Ο επόμενος χρόνος ήρθε και μαζί του ήρθε και η ψυχή. Κάλεσε πάλι το μικρό ψαρά και αφού την πλησίασε, του είπε: «Όταν με έδιωξες την προηγούμενη φορά ταξίδεψα στο Νότο και σου φέρνω από εκεί το δαχτυλίδι του Πλούτου. Όποιος έχει αυτό το δαχτυλίδι, είναι ο πιο πλούσιος από όλους τους Βασιλιάδες του κόσμου και όλα τα πλούτη που υπάρχουν είναι δικά του. Το μόνο που πρέπει να κάνεις, είναι να έρθεις μαζί μου».
«Η Αγάπη είναι καλύτερη από όλα τα πλούτη του κόσμου», απάντησε ο ψαράς «και η γοργόνα με αγαπάει», είπε και πάλι χάθηκε στα βαθιά νερά της θάλασσας. Τον τρίτο χρόνο η ψυχή ήρθε πάλι στην ακροθαλασσιά και του είπε για μια χορεύτρια, που είχε δυο κατάλευκα πόδια και χόρευε τόσο όμορφα, που έμοιαζαν σαν δυο περιστέρια που πετάνε στον ουρανό.
Και αυτή τη φορά, επειδή η Γοργόνα δεν είχε πόδια αλλά ουρά, ο μικρός ψαράς λαχταρούσε να δει μια γυναίκα με πόδια να χορεύει και έτσι τον έπεισε η ψυχή και την ακολούθησε. Όμως η ψυχή τον ξεγέλασε και τον πήρε μαζί της στις πόλεις που πήγαινε, όταν ήταν μόνη της και τον έβαζε να κάνει άσχημα πράγματα. Γιατί όταν την είχε διώξει δεν της είχε δώσει καρδιά. Και η ψυχή, όταν δεν είναι μέσα στον άνθρωπο και δεν έχει την καρδιά για συντροφιά, δεν ξέρει μόνη της να κάνεις τα σωστά. Και έμαθε στον κόσμο, που πήγε , να κάνει τα κακά και να τα ευχαριστιέται.
Ο μικρός ψαράς δεν ήθελε να κάνει τις πράξεις αυτές, όμως δεν μπορούσε να ξεφορτωθεί την ψυχή του, γιατί η μάγισσα δε του είχε πει πως , αν έμπαινε πάλι μέσα του η ψυχή, δεν θα μπορούσε ποτέ πια να τη διώξει. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να δέσει τα χέρια του και να κλείσει τα αυτιά του, για να μην ακούει τις εντολές αυτής της διεφθαρμένης ψυχής. Πήγε στην ακροθαλασσιά, έχτισε ένα σπιτάκι και καθόταν εκεί φωνάζοντας μάταια την αγαπημένη του να βγει λίγο για να την δει.
Τα χρόνια περνούσαν και η Γοργόνα δεν έβγαινε. Αυτός όμως τη φώναζε πρωί βράδυ, ελπίζοντας πως κάποια στιγμή θα την έβλεπε. Η ψυχή, που ήταν μαζί του και έβλεπε πόσο μεγάλη ήταν η αγάπη του, τον παρακάλεσε με δάκρυα στα μάτια να την αφήσει να μπει πάλι μέσα του και να νιώσει στα μάτια να την αφήσει να μπει πάλι μέσα του και να νιώσει και αυτή την καλοσύνη του. Ο μικρός που είχε καταλάβει το κακό που της είχε κάνει, όταν την έδιωξε, προσπάθησε να την αφήσει να μπει, όμως η καρδιά του ήταν τόσο γεμάτη από αγάπη που δεν έβρισκε χώρο. Και όταν η ψυχή άρχισε να μπαίνει μέσα του, μια δυνατή βοή ακούστηκε και η θάλασσα έγινε μαύρη και θεόρατα κύματα απλώθηκαν πάνω της.
Η μικρή Γοργόνα είχε πεθάνει και ο θαλασσόκοσμος θρηνούσε. Ο Ψαράς πήγε τότε κοντά στη θάλασσα και φώναξε: «Μπορεί να σε πρόδωσα και να έφυγα γλυκιά μου Γοργόνα, όμως η αγάπη μου για σένα γέμιζε πάντα την καρδιά μου και, αφού εσύ δεν υπάρχεις πια, δεν μπορώ και ‘γω να ζω, γιατί υποσχέθηκα να είμαι πάντα μαζί σου», είπε και έπεσε στα μαυρισμένα νερά της θάλασσας μαζί με την ψυχή του που είχε βρει πια το δρόμο της και είχε γίνει ξανά ένα μαζί του,
Είχε δίκιο λοιπόν ο μικρός ψαράς. Η Αγάπη είναι πιο πολύτιμη από όλα όσα του είχε προσφέρει η ψυχή από τα ταξίδια της. Δεν είχε όμως καταλάβει ότι χωρίς την ψυχή του μέσα του ότι και να ένιωθε, θα ήταν μισό. Γιατί η ψυχή το κάνει μεγάλο και ζωντανό.
Όσο για τους δυο ερωτευμένους εκεί που τους βρήκαν, είχαν ανθίσει υπέροχα λουλούδια και πρώτη φορά είχαν δει οι κάτοικοι του χωριού τέτοια λουλούδια να φυτρώνουν στην ακροθαλασσιά.
Περίληψη: "Θέλω να σου πουλήσω την ψυχή μου. Σε παρακαλώ, αγόρασε την, γιατί είμαι βαριεστημένος απ' αυτήν. Σε τι θα με ωφελήσει η ψυχή μου; Μήτε μπορώ να τηνε δω, μήτε να την αγγίξω, μήτε τήνε γνωρίζω καν"." Σε τι θα χρησιμέψει σε μας η ψυχή ενός ανθρώπου; Ούτε ένα τριμμένο άσπρο δεν αξίζει. Πούλησε μας το κορμί σου για σκλάβο, και θα σε ντύσουμε με θαλασσινή πορφύρα". Τι αλλόκοτο πράμα είναι αυτό πάλι, σκέφτηκε ο νιος ο ψαράς. Ο παπάς μου λέει πως η ψυχή μου αξίζει όλο το χρυσάφι του κόσμου, κι οι έμποροι πως δεν αξίζει ούτε ένα τριμμένο άσπρο...
βίντεο Oscar Wilde: Ο ψαράς και η ψυχή του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.