Ο Θεός είναι το μέρος του όλου ως γενεσιουργός ολότης του μέρους.

Ο Θεός είναι το μέρος του όλου ως γενεσιουργός ολότης του μέρους.

π.Δαμιανός Σαράντης 2 Οκτωβρίου 2014 ·

«Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ· Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ»

Ο αββάς Δουλάς, ο μαθητής του αββά Βησσαρίωνος, διηγήθηκε: «Κάποτε που βαδίζαμε στην παραλία, δίψασα και είπα στον αββά Βησσαρίωνα: “Αββά, διψώ πάρα πολύ!”. Ο γέροντας, αφού έκανε προσευχή, μου είπε: “Πιες από τη θάλασσα!”…». 

ΤΟ ΕIΛΗΤΑΡΙΟΝ: «Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ· Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ»

TOEILHTARION.BLOGSPOT.COM|ΑΠΟ ΠΑΤΗΡ ΔΑΜΙΑΝΟΣ

• 

  ιφιγένεια γεωργιάδου π.Δαμιανός συγχωρέστε με ...μπήκα σε πειρασμό .....να γράψω τα φιλοσοφικά μου παράδοξα.....Ο Θεός είναι το μέρος του όλου ως γενεσιουργός ολότης του μέρους.....το σώμα είναι το όλον του κυττάρου ....και το κύτταρο το μέρος του σώματος .....σε άρρηκτους αδιάσπαστους δεσμούς ακολουθίας και συνέχειας.

  2 Οκτωβρίου 2014 στις 1:08 μ.μ. · 
• 

  π.Δαμιανός Σαράντης Αγαπητή ιφιγένεια γεωργιάδου: Είναι ευχάριστος πειρασμός για μας να αντικρίζουμε τα εμφιλόσοφα (και καθόλου παράδοξα) σχόλιά σου. Τι, σύμπτωση! Αυτήν την συζήτηση είχα κι εγώ χθες βράδυ με τον πνευματικό μου. Ο Θεός, δεν λησμονεί να βρίσκεται μυστικά παντού. Και έτσι, βρίσκεται δυναμικά και στο επιμέρους. Η άτμητη ολότητα, σκορπιέται αθόρυβα στα απειράριθμα κλάσματά της. Και όλα τα κλάσματα, ακόμη και τα ελάχιστα μικροτμήματα, επειδή φέρουν την θεία ενέργεια, ρέουν προς την ολότητα. Ο Θεός μας, είναι Θεός της ολότητας, της συνοχής, της ενότητας, του ενιαίου και της απλότητας. Αλλά, επειδή σταθερό και ακατάλυτο ίδιον της Αγάπης είναι η διανομή της, η μοιρασιά και το αυτοδόσιμό της, έτσι και ο Θεός «κενώνεται» αέναα στην κτίση Του και ειδικώτερα στην κορωνίδα της κτίσης Του, τον άνθρωπο. Θεός «πάντα» και Θεός «παντού»: στο πριν, στο τώρα, στο μετά, στο επέκεινα. Ακόμη και, –αποφατικώ τω τρόπω–, στο «πουθενά»! Στο πέραν της ύλης και της λογικής και της νόησης. Θυμάμαι ένα περιστατικό που είχα διαβάσει με τον Γέροντα Παΐσιο, όπου, ενώ περπατούσε σε ένα χλοερό μονοπάτι της Αθωνικής Γης, έσκυψε και ασπάσθηκε ένα μικρό φυλλαράκι, εκφράζοντας τον σεβασμό του προς το μεγαλείο του Αγίου Θεού, νοιώθοντας την θεία ενέργεια μέσα σε αυτό το ταπεινό και εύθραυστο φύλλο. Αλλά αυτό, μπορεί και να είναι παρεξηγήσιμο από τις γκουρουϊστικές σχολές, η οποίες, πολύ πλανεμένα, βλέπουν την ενέργεια του Θεού σκορπισμένη στην φύση. Μόνο που «θεός» σε αυτήν την φύση, τυγχάνει βαθμιαία, στο τέλος, να είναι ο εαυτός τους! Αλλά, αυτό, είναι άλλο θέμα. 

  2 Οκτωβρίου 2014 στις 3:25 μ.μ. ·