Μια ζωή με αποδοχή

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΟΥ

Πρόσωπα χωρίς πρόσωπο

Ανυποψίαστα αγνά

Ακολουθούν την αναγκαία απαλλοτρίωση

Χαριστικά ζώντας στο σήμερα

Αποκλείοντας την συνέχεια στο αύριο

Στέκουν απορημένα και μικρά

Κοντά στις αποστάσεις

Που χάνονται μακρυά τους.

Ζητούν απεγνωσμένα και οικτρά

Του χώρου την κυριαρχία

Με μια σπατάλη παρανοϊκή

Σε νου και ευαισθησία.

Πρακτικότητα στην άμυνα

Μια ζωή με αποδοχή

αντρειεύει στην αντίσταση

Όταν θα μείνω ακίνητη

Η προϊστορία εκδικείται

μια ιστορία καταστολής. Ι.Γ 

Ποίηση Ιφιγένεια Γεωργιάδου