Τὸ ἐξ ἀκαταλήπτου φωτὸς φῶς ἀνεκλάλητον

Τὸ ἐξ ἀκαταλήπτου φωτὸς φῶς ἀνεκλάλητον

Ἀρχὴν δὲ τοῦ λόγου ποιησόμεθα τὸν πάσης ἀρχῆς κατάρχοντα.
Ὁ μονογενὴς, Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ ὢν ἐν τοῖς κόλποις τοῦ Πατρὸς,
ὁ ἐκ ζῶντος τοῦ Πατρὸς ζωοποιὸς

Λόγος ὁ ἐν ἀρχῇ ὢν, πρὸς τὸν ἀεὶ ὄντα Θεὸν,
ὁ ὢν «ἀπαύγασμα τῆς δόξης καὶ χαρακτὴρ τῆς ὑποστάσεως»
τοῦ ἀϊδίου Πατρὸς ἐκ τῆς ἀνάρχου ἀρχῆς,

ἡ ἀνέκλειπτος ἀρχὴ, ἡ ἐκ τῆς ἀεννάου ζωῆς ζωὴ ἀτελεύτητος,
ἡ ἐκ τῆς ζωοποιοῦ πηγῆς πηγὴ ἀθανασίας,
ἡ ἀπηκριβωμένη καὶ ἀπαράλλακτος εἰκὼν τοῦ ἀοράτου Θεοῦ,
τὸ ἐκμαγεῖον τοῦ φύσαντος Πατρὸς,

τὸ ἐξ ἀκαταλήπτου φωτὸς φῶς ἀνεκλάλητον,
τὸ ζωοπάροχον νᾶμα τῆς ζωοτόκου πηγῆς,
ὁ ὁμοούσιος καὶ ὁμόθρονος, καὶ ὁμοδύναμος,
καὶ ὁμάγαθος τῷ γεννήσαντι Πατρὶ,

ὁ πάντα ἔχων ὅσα ἔχει ὁ Πατὴρ πλὴν τῆς ἀγεννησίας,
ὁ σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ ἁγίῳ Πνεύματι
(τῷ ἐκ Πατρὸς ἀεὶ ἐκπορευομένῳ)
καὶ δι᾽ ἑαυτοῦ τὰ πάντα, καὶ ἐκ μὴ ὄντων
εἰς τὸ εἶναι παραγαγών.

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΡΕΣΙΝ
ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ

Από το Στιγμιαίο στο Άπειρο