ΜΠΑΛΩΜΕΝΟ ΟΝΕΙΡΟ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΠΑΔΑΚΗΣ
Των Βάνδαλων παρέλαση, των βάρβαρων η επέλαση
στη μόνη τους διασκέδαση, τη μόστρα και την ένταση...
Τραγούδια ηχούν παράφωνα, θολά, θλιμμένα κι άγονα
Ηχεία όλο έπαρση, σκορπάνε την απόγνωση
ανία και εκτόνωση, του ονείρου η ηχομόνωση...
ρυθμοί κενοί στην διαπασών, των ανεγκέφαλων πιστών,
φιλάθλων, φαύλων, φουσκωτών και πάσης φύσεως οπαδών.
Σε κάθε δρόμο και στροφή τα ίδια εκεί αντάμωνα
σε λεωφόρους και εθνικές στα ίδια πάλι σκάλωνα
το όνειρό μου μπάλωνα και στα βουνά σκαρφάλωνα
τον ουρανό αντάμωνα σε απέλπιδο καιρό...
Σε κάθε σου παράβαση, πως κάνεις επανάσταση
νομίζεις... και γκαζώνεις σαν να μπαίνεις σ' άλλη διάσταση.
Στον άπειρο το χρόνο σου που τον σκοτώνεις μόνος σου,
παρέα με τον πόνο σου, μαρσάρεις στη σιωπή.
Στου κόσμου την αντιστροφή, παρέα με την διαστροφή
σωτήρας και αγχόνη σου, εσύ και το τιμόνι σου...
τραγούδι φάλτσο ανήμερο, κι εγώ να ελπίζω εφήμερο
οδοστρωτήρας της σιωπής, στης άσφαλτου το γήπεδο.
Σύνθεση-στίχος-ενορχήστρωση: Γιώργος Λαπαδάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.