8 Ιουλ 2017

Θεραπευτική ανάπλαση το άγγιγμα του ήλιου


Ιφιγένεια Γεωργιάδου - Σοφία Ντρέκου

Αν δεν προδωθείς
απ' τα χνάρια που άφησες
δεν θα λυτρωθείς αν γυρίζεις
να τολμάς να προχωράς
με τις πληγές της καρδιάς
σε διαρκή διαδικασία επούλωσης
και θεραπευτική ανάπλαση...
προσδοκώντας στο απερινόητο
θεϊκό Του έλεος...Ι.Γ 
8 Ιουλίου 2015 στις 7:25 μ.μ.






Σοφία Ντρέκου: Ιφιγένειά μου, μαγική ομορφιά σε αυτούς τους στίχους ! Σου ξυπνούν αναστάσιμες νοσταλγίες και σε παρακινούν στην αναζήτηση της αιώνιας άφθαρτης ομορφιάς. Άνοιξη... Ή ζωή και η Ανάστασις! Το άγγιγμα του ήλιου στη φύση και η ανάσταση της. Το άγγιγμα του βλέμματος στο βλέμμα του αγνώστου περαστικού και η Ανάσταση της ελπίδας, της διάθεσης πως η ζωή έχει και την όμορφη πλευρά της. Άνοιξη μέσα από τον ήχο της καμπάνας που διαλαλεί το «Χριστός Ανέστη!» 8 Ιουλίου 2015 στις 7:32 μ.μ.


Αέναη επΑνάσταση: Η Οδός του Έρωτα





ιφιγένεια γεωργιάδου: ΚΙ ΑΝ ΜΕ ΔΕΙΣ ΝΑ ΦΤΑΝΩ ΠΑΝΩ... ΘΕΕ ΜΟΥ ΣΧΩΡΑΜΕ ΚΙ ΑΜΑ ΠΕΣΩ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ... ΠΑΡΗΓΟΡΑ ΜΕ. 8 Ιουλίου 2015 στις 7:38 μ.μ.








Σοφία Ντρέκου 8 Ιουλίου 2017
Αν δεν προδωθείς απ' τα χνάρια που άφησες
δεν θα λυτρωθείς αν γυρίζεις στα λημέρια της πληγής.









ιφιγένεια γεωργιάδου: να πάρω ένα βραβείο Νόμπελ γι 'αυτό, όπως ο John Forbes Nash, ...σημείο ισορροπίας... προβληματικό από την φύση της ενδεχόμενης ανυπαρξίας... 8 Ιουλίου στις 2:34 π.μ

Σοφία Ντρέκουιφιγένεια,
η συνάντηση γίνεται
ένας θόρυβος αξεπέραστος
στην παρανοïκή ανυπαρξία
των ιδεών της επαφής μας.

Πόση αναμονή να ορίζει πλέον
το παιχνίδι μιάς ύπαρξης
που αναζητεί την επικοινωνία

διασχίζοντας επιδεικτικά
την αλλοτρίωση της αδιαφορίας;

Μέχρι τον αναπτήρα που ανάβει
ένα τσιγάρο κρατημένο στα χείλη

τόσο μόνο διαρκεί η ακροβασία
του νού μέχρι την επόμενη λέξη.
8 Ιουλίου στις 2:38 π.μ.






Aggelos Aslanidis: Η μοναξιά της ψυχής φέρνει κατάθλιψη και η μνήμη του σώματος ανησυχεί δημιουργεί εσωτερικούς θορύβους μέχρι να καταλαγιάσει την πείνα αυτού που ορέγεται....  8 Ιουλίου στις 5:53 π.μ.

Aggelos Aslanidis: Δύσκολο να βρεθείς στο σημείο απο όπου ξεκίνησες και αν ξαναγυρίσεις τίποτε δεν είναι το ίδιο, τίποτε δεν είναι όπως παλιά ο χρόνος στρεβλώνει τα πάντα....  8 Ιουλίου στις 5:59 π.μ.

Σοφία Ντρέκου: Ναι, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟ ! Μονάχα η μνημοσύνη στην βύθιση του υδάτινου βυθού, στην ελευθερία της απεραντοσύνης της επικίνδυνης αθωότητας. 8 Ιουλίου στις 10:10 π.μ.

υιός άσωτος (Sotirios Laliotis) ...Όμως παίρνεις το μάθημά σου και αυτό θα πρέπει να είναι το ζητούμενο. Εκτός πια και αν το πάθημα γίνεται τρόπος ζωής, οπότε η δυστυχία, αυτή που εκ του μακρόθεν ορέγεται, καταντά να γίνεται η σκιά μας και το κακό με αυτήν είναι ότι στο λεξιλόγιο της δεν υπάρχει η λέξης έλεος.  9 Ιουλίου στις 1:09 π.μ.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.