Διαμένων εις Αιώνα Αιώνος
«Φόβος τελειωτικός δέους μεν απήλλακται
διό και αγνός είρηται
Ήταν μικρή η προσμονή
που στήριξε το δόρυ
όταν το χέρι ατρόμητο
σίγουρο και σταθερό
τινάχτηκε ατίθασα στου χώρου
τον υπέροχα μακρυνό μετεωρισμό
να συναντήσει εκεί τον ορισμό
της μυστικής μου προσδοκίας
Πόσο απέχει ο πρωταθλητής
από την απόρριψη;
Μια σκέψη η μια ματιά
που θα σου στείλει
ο δολοπλόκος χρόνος
και αποσύρει την τιμή
που προσπαθεί με επιμονή
να συγκρατεί του πόνου σου
την μυστική ροή.
Ιφιγένεια Φ. Γεωργιάδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.