Εκείνης της τρυφερής πρωταρχικής κλίνης

κάτι τέτοιες στιγμές

Η αγάπη του Ιησού μου

Είναι ανεπανάληπτη

Μένει κοντά μου

Ακόμα και όταν

 το ανθρώπινο ενδιαφέρον

Με εγκαταλείπει

Να ζείς την χαρά

Σου εύχομαι

Στις μορφές

Που σε συγκινούν

Και σε συντροφεύουν

Όλα είναι προσωπικά

Και τα επιλέγουμε

Να μας συμπληρώνουν

Τα ενδιάθετα κενά

Των συνειρμικών μας

Προσδοκιών

Προς βελτίωση

Των αισθητικών περιορισμών

Που εμείς αποδεχόμαστε

Και εμπιστευόμαστε

Σαν παρηγορητικά

Νανουρίσματα

Εκείνης της τρυφερής πρωταρχικής κλίνης

Της αρχέγονης σύλληψης

Της μορφής

Λόγω θέσεως

Και επιτροπής

Της υπέρλογης παρουσίας

Της περιεκτικής

Όλων των συλλογιστικών

Και των θεωριών

Ιφιγένεια Γεωργιάδου